Framlög Íslands til Óskarsins hafa verið valin af íslenska kvikmyndaiðnaðinum þau ár sem kvikmynd var framleidd sem uppfyllti skilyrði Bandarísku kvikmyndaakademíunnar[1]. Frá stofnun Eddunnar árið 1999 hefur Íslenska kvikmynda- og sjónvarpsakademían séð um val á mynd ár hvert. Þrjú árin (1999, 2000 og 2001) voru kvikmyndir tilnefndar til framlagsins líkt og í öðrum verðlaunaflokkum á Edduhátíðinni.
Árið 1947 byrjaði Bandaríska kvikmyndaakademían að veita Óskarsverðlaun fyrir bestu erlendu kvikmyndina. Aðferðin sem notuð er við valið er einföld: Hverju landi er boðið að senda inn eina kvikmynd sem framleidd hefur verið á tilteknu tólf mánaða tímabili. Innsendar kvikmyndir fá sérstaka sýningu þar sem nefndin gefur einkunn fyrir þær myndir sem hún sér. Þær fimm myndir sem fá hæstu einkunn eru tilnefndar til Óskarverðlauna í flokknum „besta erlenda kvikmyndin“, en það er ekki fyrr en á sjálfri Óskarsverðlaunahátíðinni sem tilkynnt er um sigurvegara. Sú mynd sem hlýtur verðlaunin þarf ekki endilega að vera sú sem fékk hæstu stigin við valið á tilnefningum.
Ísland sendi sína fyrstu kvikmynd árið 1981 og var það kvikmyndin Land og synir sem var frumsýnd árið áður. Tvær íslenskar kvikmyndir hafa hlotið tilnefningu til Óskarsverðlaunanna frá upphafi; ein kvikmynd í fullri lengd og ein stuttmynd. Börn náttúrunnar eftir Friðrik Þór Friðriksson var tilnefnd árið 1992 í flokknum „besta erlenda kvikmyndin“. Árið 2006 var síðan Síðasti bærinn eftir Rúnar Rúnarsson tilnefnd í flokknum „besta leikna stuttmyndin“.
