José Ramos-Horta

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Jump to navigation Jump to search
José Ramos-Horta
Jose Ramos 1996.jpg
José Ramos-Horta árið 1996.
Forseti Austur-Tímor
Í embætti
20. maí 2007 – 11. febrúar 2008
Í embætti
17. apríl 2008 – 20. maí 2012
Forsætisráðherra Austur-Tímor
Í embætti
26. júní 2006 – 19. maí 2007
Persónulegar upplýsingar
Fæddur26. desember 1949 (1949-12-26) (71 árs)
Dili, Portúgölsku Tímor (nú Austur-Tímor)
ÞjóðerniAusturtímorskur
StjórnmálaflokkurÓflokksbundinn
MakiAna Pessoa Pinto (skilin)
Börn1
HáskóliAntioch-háskóli
StarfStjórnmálamaður
VerðlaunNobel prize medal.svg Friðarverðlaun Nóbels (1996)
Undirskrift


José Manuel Ramos-Horta (f. 26. desember 1949) er austurtímorskur stjórnmálamaður sem var forseti Austur-Tímor frá 2007 til 2012. Hann hafði áður verið utanríkisráðherra landsins frá 2002 til 2006 og forsætisráðherra frá 2006 til 2007. Ramos-Horta hlaut friðarverðlaun Nóbels árið 1996 ásamt landa sínum, Carlos Filipe Ximenes Belo, fyrir tilraunir sínar til að finna „friðsamlega og réttláta lausn“ á sjálfstæðisbaráttu Austur-Tímor undan Indónesíu.[1][2]

Æviágrip[breyta | breyta frumkóða]

José Ramos-Horta fæddist árið 1949 í Dili og var af bæði tímorskum og portúgölskum ættum. Hann vann ungur fyrir sér í blaðamennsku og gerðist virkur í sjálfstæðishreyfingum Austur-Tímor, sem var á þessum tíma portúgölsk nýlenda.[3]

Árið 1970 var Ramos-Horta dæmdur í tveggja ára útlegð til Mósambík fyrir að gagnrýna portúgölsku nýlenduyfirvöldin. Fjórum árum síðar tók hann þátt í stofnun róttæku sjálfstæðishreyfingarinnar Fretilin, sem lýsti yfir sjálfstæði Austur-Tímor þann 28. nóvember 1975. Ramos-Horta varð utanríkisráðherra í stjórn hins nýja ríkis, en sú stjórn varð ekki langlíf því að aðeins um viku síðar réðst her Indónesíu inn í Austur-Tímor og hertók landið.[3] Indónesar limuðu Austur-Tímor formlega inn í Indónesíu og stóðu fyrir afar ofbeldisfullu hernámi í landinu þar sem Ramos-Horta missti meðal annars systur sína og þrjá bræður.[3]

Ramos-Horta flúði frá Austur-Tímor þremur dögum fyrir innrás Indónesa og settist að í Sydney í Ástralíu, þar sem hann vann sem prófessor í alþjóðarétti.[4] Eftir hernám Indónesa ferðaðist Ramos-Horta um heiminn til að tala fyrir sjálfstæði Austur-Tímor, vekja athygli á mannréttindabrotum indónesískra stjórnvalda þar í landi og rak jafnframt mannréttindastofnun fyrir Austur-Tímor í Sydney.[3]

Þáttaskil urðu árið 1991 í viðhorfi alþjóðasamfélagsins til Austur-Tímor þegar blaðamenn urðu vitni að fjöldamorðum indónesíska hersins á óbreyttum borgurum í Dili.[5] Næsta ár lagði Ramos-Horta fram friðartillögur þar sem gert var ráð fyrir því að Austur-Tímor myndi hljóta sjálfstæði í þremur áföngum: Í hinum fyrsta ættu fulltrúar Austur-Tímora, Indónesa og Portúgala að semja um aðgerðir til að auka trúnaðartraust milli fylkinganna á vettvangi Sameinuðu þjóðanna, í öðrum ætti Austur-Tímor að hljóta sjálfstjórn og koma sér upp innlendu lýðræðislegu þingi og í hinum þriðja ætti að fara fram þjóðaratkvæðagreiðsla um sjálfstæði Austur-Tímor og framtíðarstjórnarfyrirkomulag ríkisins.[6]

Árið 1996 var Ramos-Horta sæmdur friðarverðlaunum Nóbels ásamt austurtímorska biskupnum Carlos Filipe Ximenes Belo. Norska Nóbelsnefndin tók fram að með verðlaunun austurtímorsku baráttumannanna væri ætlunin að vekja athygli heimsins á „gleymdu stríði“ í Austur-Tímor þar sem fjöldi fólks hafði látið lífið. Meðal þeirra sem tilnefndu Ramos-Horta til friðarverðlaunanna voru Kristín Ástgeirsdóttir og aðrar Alþingiskonur íslenska Kvennalistans.[7]

Eftir að indónesíski einræðisherrann Suharto féll frá völdum árið 1998 var loks slakað á klónni í Austur-Tímor og þar efnt til þjóðaratkvæðagreiðslu þar sem landsmenn kusu með miklum meirihluta sjálfstæði undan Indónesíu í stað þess að þiggja aukið sjálfræði innan hennar. Sameinuðu þjóðirnar tóku þá til bráðabirgða við stjórn landsins og í desember 1999 kom Ramos-Horta loks heim úr útlegðinni. Hann varð fyrsti utanríkisráðherra í stjórn hins sjálfstæða Austur-Tímor frá 2002 til 2006 og lagði í því embætti áherslu á sáttir við Indónesa og á aukin samskipti við ASEAN-ríkin.[8]

Ramos-Horta varð forsætisráðherra Austur-Tímor árið 2006 eftir afsögn Mari Alkatiri, sem lá undir ásökunum um að hafa beitt dauðasveitum til að þagga niður í pólitískum andstæðingum sínum.[9] Ramos-Horta og aðrir áhrifamenn, meðal annars Xanana Gusmão forseti, höfðu hótað afsögn ef Alkatiri yrði ekki látinn fara. Við embættistöku sína lagði Ramos-Horta áherslu á að koma þúsundum manna aftur til síns heima sem höfðu flúið frá Dili vegna óeirða í mótmælum gegn Alkatiri.[10]

Árið 2007 bauð Ramos-Horta sig fram til forseta Austur-Tímor. Hann vann sigur í annarri umferð kosninganna og var svarinn í embætti þann 20. maí sama ár. Þann 11. febrúar 2008 varð Ramos-Horta fyrir byssuskoti þegar uppreisnarmenn úr röðum hersins réðust á heimili hans og reyndu að myrða hann. Ramos-Horta særðist alvarlega og þurfti að dveljast á sjúkrahúsi í Ástralíu í nokkra mánuði á meðan honum batnaði.[11]

Ramos-Horta bauð sig fram til endurkjörs árið 2012 en lenti í þriðja sæti í fyrri umferð forsetakosninganna á eftir mótframbjóðendunum Francisco Guterres og Taur Matan Ruak.[12] Eftir ósigur Ramos-Horta var honum boðið að gerast milligöngumaður Sameinuðu þjóðanna í hernaðardeilum í Gíneu-Bissá.[13] Hann varð formaður friðargæsluskrifstofu Sameinuðu þjóðanna í landinu árið 2013.

Tilvísanir[breyta | breyta frumkóða]

  1. ↑ „Hvöttu til viðræðna um framtíð Austur-Tímor“. Morgunblaðið. 11. desember 1996. Sótt 21. janúar 2020.
  2. ↑ „Heiðraðir fyrir baráttu í þágu kúgaðrar smáþjóðar“. Morgunblaðið. 12. október 1996. Sótt 21. janúar 2020.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 „Sterkur karakter en ljúfur og hógvær“. Dagblaðið Vísir. 12. apríl 1997. Sótt 21. janúar 2020.
  4. ↑ „Hvöttu til viðræðna um framtíð Austur-Tímor“. Morgunblaðið. 11. desember 1996. Sótt 21. janúar 2020.
  5. ↑ Kristín Ástgeirsdóttir (1. febrúar 1997). „Á Nóbelshátíð í Ósló“. Vera. Sótt 21. janúar 2020.
  6. ↑ „Friðarverðlaun til fulltrúa frelsisbaráttu Austur-Tímor“. Dagur. 12. október 1996. Sótt 21. janúar 2020.
  7. ↑ Auðunn Arnórsson (15. apríl 1997). „Sjálfstæði Austur-Tímor bíður fráfalls Suhartos“. Morgunblaðið. Sótt 21. janúar 2020.
  8. ↑ Margrét Heinreksdóttir (7. október 2001). „Altekinn gleði, auðmýkt og þakklæti“. Morgunblaðið. Sótt 21. janúar 2020.
  9. ↑ „Afsögn fagnað á Austur-Tímor“. Morgunblaðið. 27. júní 2006. Sótt 21. janúar 2020.
  10. ↑ „Tekur við á Austur-Tímor“. Fréttablaðið. 9. júlí 2006. Sótt 21. janúar 2020.
  11. ↑ „Ramos-Horta úr lífshættu eftir skotárás“. Morgunblaðið. 12. janúar 2008. Sótt 21. janúar 2020.
  12. ↑ „Ramos-Horta úr leik“. RÚV. 18. mars 2012. Sótt 21. janúar 2020.
  13. ↑ „Ramos-Horta miðlar málum“. RÚV. 16. apríl 2012. Sótt 21. janúar 2020.


Fyrirrennari:
Mari Alkatiri
Forsætisráðherra Austur-Tímor
(26. júní 2006 – 19. maí 2007)
 Eftirmaður:
Estanislau da Silva
Fyrirrennari:
Xanana Gusmão
Forseti Austur-Tímor
(20. maí 2007 – 11. febrúar 2008)
 Eftirmaður:
Vicente Guterres
(til bráðabirgða)
Fyrirrennari:
Fernando de Araújo
(til bráðabirgða)
Forseti Austur-Tímor
(17. apríl 2008 – 20. maí 2012)
 Eftirmaður:
Taur Matan Ruak


Sótt frá „https://is.wikipedia.org/w/index.php?title=José_Ramos-Horta&oldid=1662881“