Ólafur Jóhannesson (f. 1913)

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Ólafur Jóhannesson

Ólafur Jóhannesson (fæddur 1. mars 1913 í Stór Holti í Fljótum, dáinn 20. maí 1984) var íslenskur stjórnmálamaður sem gegndi tvisvar embætti forsætisráðherra fyrir Framsóknarflokkinn en hann var formaður flokksins 1968-1979.

Náms- og starfsferill[breyta | breyta frumkóða]

Ólafur lauk stúdentsprófi frá Menntaskólanum á Akureyri 1935 og lögfræðiprófi frá Háskóla Íslands 1939 (Hdl. 1942). Hann stundaði framhaldsnám í Svíþjóð og Danmörku 1945-46.

Ólafur starfaði sem lögfræðingur og endurskoðandi SÍS 1939-43. Hann rak samhliða eigin málflutninsskrifstofu með Ragnari Ólafssyni hrl. Ólafur kenndi sem stundakennari við Samvinnuskólann 1937-43 og Kvennaskólann 1942-44. Hann var framkvæmdastjóri félagsmáladeildar SÍS og lögfræðilegur ráðunautur þess 1944. Ólafur var prófessor við lagadeild HÍ 1947-78 (kenndi ekki frá 1971). Hann gegndi oft varadómarastörfum við Hæstarétt 1949-71. Hann var forsætis-, dóms- og kirkjumálaráðherra 1971-74 og 1978-79, dóms- og kirkjumálaráðherra og viðskiptaráðherra 1974-78 og utanríkisráðherra 1980-83.

Hann var þingmaður Skagafjarðarsýslu 1959, Norðurlands vestra 1959-79 og Reykjavíkur 1979-84. Vilmundur Gylfason, sakaði Ólaf, sem þá var dómsmálaráðherra, um að hafa haft óeðlileg afskipti af Geirfinnsmálinu.

Fjölskylda[breyta | breyta frumkóða]

Ólafur kvæntist 1941 Dóru Guðbjartsdóttur (f. 1915). Þau eignuðust þrjú börn.

Tenglar[breyta | breyta frumkóða]


Fyrirrennari:
Jóhann Hafstein
Forsætisráðherra Íslands
(14. júlí 197128. ágúst 1974)
Eftirmaður:
Geir Hallgrímsson
Fyrirrennari:
Geir Hallgrímsson
Forsætisráðherra Íslands
(1. september 197815. október 1979)
Eftirmaður:
Benedikt Sigurðsson Gröndal
Fyrirrennari:
Eysteinn Jónsson
Formaður Framsóknarflokksins
(19681979)
Eftirmaður:
Steingrímur Hermannsson