Pablo Neruda

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Pablo Neruda 1966.

Pablo Neruda (12. júlí 190423. september 1973) var höfundarnafn skáldsins Ricardo Eliécer Neftalí Reyes Basoalto frá Síle. Hann er talinn með mestu skáldum á spænsku á 20. öld og fékk Nóbelsverðlaun í bókmenntum árið 1971. Hann er hvað þekktastur fyrir ljóðabók sína Canto General (Óðurinn mikli).

Neruda var alla tíð eindreginn kommúnisti og var sendiherra Síle í Madríd í spænsku borgarastyrjöldinni. Hann varð aðdáandi Stalíns og hélt trúnaði sínum við flokkslínuna til dauðadags, þrátt fyrir að viðurkenna síðar að persónudýrkun á Stalín hefði verið röng. 1945 varð hann öldungadeildarþingmaður. Hann slapp naumlega í útlegð 1948 eftir að hafa gagnrýnt harðlega stjórn Gabriel González Videla sem vinstri flokkarnir höfðu þó stutt til valda og var næstu ár á flakki um Evrópu. Hann sneri aftur til Síle 1952 sem stuðningsmaður Salvador Allende þegar einræði González Videla var að hruni komið.

Eitt og annað[breyta | breyta frumkóða]

  • Thor Vilhjálmsson segir um Neruda í greinasafni sínu Hvað er San Marino?: Í ljóðum hans blandast ást á lífinu og hatur á þeim öflum sem vilja spilla því, ofbeldinu. Myndirnar rása fram í ofsalegum kynjaflaumi innblástursins, með karlmannlegum þrótti; breiður og þungur straumur með leiftrandi skynjunum. Hann seilist ofan í átök frumkraftanna í lífinu.

Tenglar[breyta | breyta frumkóða]

  Þessi bókmenntagrein er stubbur. Þú getur hjálpað til með því að bæta við greinina.