Heimsmeistaramót landsliða í knattspyrnu karla 1938
Heimsmeistaramót landsliða í knattspyrnu karla 1938 eða HM 1938 var haldið í Frakklandi dagana 4. júní til 19. júní. Þetta var þriðja heimsmeistarakeppnin og tókst Ítölum að verja titil sinn frá fjórum árum fyrr. Alls skráðu 37 lið sig til leiks, þótt allnokkur drægju sig síðar úr keppni. Sextán lið kepptu í úrslitakeppninni og léku þar alls átján leiki.
Val á gestgjöfum[breyta | breyta frumkóða]
Auk Frakka sóttust Þjóðverjar og Argentínumenn eftir því að halda keppnina. Kosið var milli landanna þriggja á þingi Alþjóðaknattspyrnusambandsins í Berlín árið 1936. Frakkland vann með yfirburðum, hlaut 19 af 23 atkvæðum. Argentínumenn brugðust ókvæða við niðurstöðunni, þar sem þeir töldu sig hafa vilyrði fyrir því að HM yrði til skiptis haldið í Evrópu og Suður-Ameríku. Argentína ákvað því að sniðganga keppnina og það sama gerði Úrúgvæ.
Forkeppni[breyta | breyta frumkóða]
37 þjóðir skráðu sig til leiks að berjast um 14 sæti í úrslitakeppninni, til viðbótar við heimamenn Frakka og ríkjandi heimsmeistara Ítala. Þegar til átti að taka drógu mörg þessara liða sig úr keppni. Þannig komust Kúbverjar í sína fyrstu og einu úrslitakeppni HM eftir að fimm önnur lið frá Mið- og Norður-Ameríku hættu við þátttöku. Í Asíukeppninni voru tvö lið skráð til leiks, en Japan dró sig til baka svo Hollensku Vestur Indíur (í dag Indónesía) komust áfram. Brasilía fékk sömuleiðis farmiðann til Frakklands án keppni.
23 lið tóku þátt í Evrópuhluta forkeppninnar, þar á meðal Egyptaland og Palestína. Egyptar drógust gegn Rúmenum en neyddust til að gefa leikinn þar sem liðin áttu að mætast í Ramadan. Lítið varð um óvænt úrslit í leikjunum. Austurríkismenn tryggðu sér sæti með sigri á Lettum, en eftir innlimun Austurríkis í Þýskaland var landsliðið lagt niður og léku nokkrir austurrísku leikmannanna undir merkjum Þýskalands á mótinu. Alþjóðaknattspyrnusambandið bauð Englendingum lausa sætið sem sigurvegurum í knattspyrnukeppni Stóra-Bretlands, en þeir afþökkuðu.
Þátttökulið[breyta | breyta frumkóða]
Sextán lið unnu sér þátttökurétt í mótinu, áður en að því kom drógu Austurríkismenn sig úr keppni eftir innlimun landsins í Þýskaland. Af þeim fimmtán liðum sem mættu til leiks komu tólf frá Evrópu en aðeins eitt frá Suður-Ameríku, sem og Norður-Ameríku og Asíu.
|
|
.svg){kind=small}
Leikvangar[breyta | breyta frumkóða]
Áætlað var að leikið yrði á ellefu leikvöngum í tíu borgum á mótinu. Ekkert varð þó úr leiknum sem fara átti fram í Lyon vegna fjarveru Austurríkismanna.
| París | París | Marseille |
|---|---|---|
| Stade Olympique de Colombes | Parc des Princes | Stade Vélodrome |
| Áhorfendur: 60.000 | Áhorfendur: 48.712 | Áhorfendur: 48.000 |
|
|
|
| Lyon | Toulouse | Bordeaux |
| Stade Gerland | Stade Chapou | Parc Lescure |
| Áhorfendur: 40.500 | Áhorfendur: 35.472 | Áhorfendur: 34.694 |
|
|
|
| Strasbourg | Le Havre | Reims |
| Stade de la Meinau | Stade Municipal | Vélodrome Municipal |
| Áhorfendur: 30.000 | Áhorfendur: 22.000 | Áhorfendur: 21.684 |
|
|
|
| Lille | Antibes | |
| Stade Victor Boucquey | Stade du Fort Carré | |
| Áhorfendur: 15.000 | Áhorfendur: 7.000 | |
|
|
Keppnin[breyta | breyta frumkóða]
Fyrsta umferð[breyta | breyta frumkóða]
Keppt var með einföldu útsláttarkeppnisfyrirkomulagi. Liðunum var styrkleikaraðað á þann hátt að átta sterkustu þjóðirnar gátu ekki dregist saman í fyrstu umferð, en þar sem Austurríki var í þeim hópi sátu Svíar hjá í fyrstu umferð. Að frátöldum opnunarleiknum, sem fram fór 4. júní, voru allar viðureignirnar þann 5. júní. Tveimur leikjum lauk með jafntefli og mættust viðkomandi lið þá að nýju fáeinum dögum síðar enda vítaspyrnukeppni ekki komin til sögunnar.
Óvæntust urðu úrslitin í einvígi Sviss og Þýskalands. Sepp Herberger þjálfari Þjóðverja hafði byggt upp mjög sterkt lið sem talið var líklegt til afreka. Eftir innlimun Austurríkis, sem einnig hafði mjög sterku landsliði á að skipa bárust fyrirskipanir frá ráðamönnum í Berlín að sameina skyldi liðin tvö. Hið sameinaða lið reyndist hins vegar illa samhæft og lítil vinátta milli leikmanna af ólíkum þjóðernum og lítt þekkt lið frá Sviss reyndist sterkara í tveimur leikjum.
Æsilegasta viðureignin var á milli Brasilíu og Póllands þar sem Brasilíumaðurinn Leonidas sýndi snilli sína. Pólverjinn Ernst Willimowski skoraði fjögur mörk í leiknum, sem lengi var met.
Annar leikur:
Sviss 4 : 
Þýskaland 2, Parc des Princes, áh. 20.025
Frakkland 3 : 
Belgía 1, Stade Olympique de Colombes, áh. 30.454
Ungverjaland 6 : 
Hollensku Vestur Indíur 0, Vélodrome Municipal, áh. 9.000.
Ítalía 2 : 
Noregur 1 (e. framl.), Stade Vélodrome, áh. 19.000
Brasilía 6 : * 
Pólland 5 (e. framl.), Stade de la Meinau, áh. 13.452
Tékkóslóvakía 3 : Holland 0 (e.framl.), Stade municipal, áh. 11.000
Kúba 3 : 
Rúmenía 3, Stade Chapou, áh. 7.000
.svg){kind=small}
Annar leikur:
Fjórðungsúrslit[breyta | breyta frumkóða]
Svíar komust vandræðalaust í undanúrslitin og Ungverjar fóru sömu leið. Heimsmeistarar Ítala slógu gestgjafana úr keppni. Andstæðingar fasista efndu til mótmæla fyrir leikinn, en Ítalir svöruðu fyrir sig með því að mæta til leiks í alsvörtum búningi, einkennislit fasistahreyfingarinnar. Er það í eina skiptið sem ítalska landsliðið hefur leikið í slíkum búningi. Ekki var minni hiti í einvígi Tékka og Brasilíumanna sem fór í tvo leiki. Fyrri leikurinn þótti með eindæmum grófur og beinbrotnuðu tveir leikmenn Tékkóslóvakíu í honum.
Svíþjóð 8 : Kúba 0, Stade du Fort Carré, áh. 7.000- Ungverjaland 2 : Sviss 0, Stade Victor Boucquey, áh. 15.000
- Ítalía 3 : Frakkland 1, Stade Olympique de Colombes, áh. 58.455
- Brasilía 1 : Tékkóslóvakía 1, Parc Lescure, áh. 22.021
Annar leikur:
- Brasilía 2 : Tékkóslóvakía 1, Parc Lescure,, áh. 18.141
Fjórðungsúrslit[breyta | breyta frumkóða]
Svíar komust yfir gegn Ungverjum með marki á fyrstu mínútu en sáu svo aldrei til sólar í undanúrslitaleiknum í París. Á sama tíma áttust Brasilía og Ítalía við í hörkuviðureign. Brasilíumenn voru sigurvissir og tóku þá furðulegu ákvörðun að hvíla aðalmarkaskorarann sinn, Leonidas í leiknum. Það reyndist dýrkeypt.
- Ungverjaland 5 : Svíþjóð 1, Parc des Princes, áh. 12.000
- Ítalía 2 : Brasilía 1, Stade Vélodrome, áh. 33.000
Bronsleikur[breyta | breyta frumkóða]
Leonidas skoraði tvö af fjórum mörkum Brasilíumanna í bronsleiknum og varð þannig einn markahæstur í mótinu með sjö mörk.
Úrslitaleikur[breyta | breyta frumkóða]
,_le_s%C3%A9lectionneur_Pozzo_brandit_la_%27victoire_ail%C3%A9e%27.jpg)
Úrslitaleikurinn var fjörlegur og með fjölda marka. Ítalir náðu forystunni í tvígang og urðu fyrsta liðið til að verja heimsmeistaratitil og það eina í sögunni til að vinna tvisvar undir stjórn sama þjálfara, Vittorio Pozzo. Eftir mótið komust á kreik sögur um að Mussolini hefði hótað leikmönnum ítalska liðsins dauða ef þeir ynnu ekki keppnina, en í dag eru þær almennt taldar flökkusagnir.
Með sigrinum varð ítalska liðið það fyrsta til að verða heimsmeistari utan heimalands síns. Þar sem síðari heimsstyrjöldin olli því að aflýsa þurfti HM í tvígang héldu Ítalir heimsmeistaratitlinum samfleytt í sextán ár, frá 1934 til 1950, lengur en nokkur önnur þjóð.
- Ítalía 4 : Ungverjaland 2, Stade Olympique de Colombes, áh. 45.000
Markahæstu leikmenn[breyta | breyta frumkóða]
Leônidas frá Brasilíu varð markakóngur keppninnar. Alls voru 84 mörk skoruð af 42 leikmönnum, tvö þeirra voru sjálfsmark.
- 7 mörk
- 5 mörk
- 4 mörk