Heimsmeistaramót landsliða í knattspyrnu karla 1934
Heimsmeistaramót landsliða í knattspyrnu karla 1934 eða HM 1934 var haldið á Ítalíu dagana 27. maí til 10. júní. Þetta var önnur heimsmeistarakeppnin og sú fyrsta þar sem halda þurfti forkeppni. 32 þátttökulönd skráðu sig til keppni en sextán tóku þátt í lokakeppninni á Ítalíu. Ríkjandi meistarar Úrúgvæ neituðu að taka þátt í keppninni. Heimamenn urðu heimsmeistarar, fyrstir Evrópuþjóða eftir 2:1 sigur á Tékkóslóvakíu í úrslitaleiknum.
Val á gestgjöfum[breyta | breyta frumkóða]
Þar sem fyrsta heimsmeistarakeppnin hafði verið haldin í Suður-Ameríku þótti stjórnendum Alþjóðaknattspyrnusambandsins rétt að næsta mót færi fram í Evrópu. Tvær þjóðir sóttust eftir upphefðinni: Ítalir og Svíar. Ákvörðunin var tekin á fundi Alþjóðaknattspyrnusambandsins í Stokkhólmi í október 1934 án atkvæðagreiðslu, þar sem Svíar drógu umsókn sína til baka. Fasistastjórn Mussolini lagði mikla áherslu á að halda mótið og hét háum fjárhæðum til undirbúnings keppninnar.
Forkeppni[breyta | breyta frumkóða]
Sigurvegarar HM 1930, Úrúgvæ, voru enn sárir út í Evrópuþjóðir - þar á meðal Ítali - sem flestar sniðgengu keppnina fjórum árum fyrr vegna mikils ferðakostnaðar. Heimsmeistararnir ákváðu því að gjalda líku líkt og sátu heima og urðu þar með einu heimsmeistararnir í sögunni sem ekki freistuðu þess að verja titil sinn.
Alls skráðu 32 lið sig til leiks í forkeppni, en nokkur þeirra drógu sig þó í hlé áður en keppni hófst. Keppt var í tólf riðlum með tveimur til þremur liðum í hverjum. Einn riðillinn var skipaður liðum frá Miðausturlöndum: Tyrklandi, Egyptalandi og liði frá breska valdsvæðinu í Palestínu. Voru þetta fyrstu þáttökuliðin frá Afríku og Asíu. Af úrslitum í forkeppninni vakti helst athygli að lið Júgóslava komst ekki áfram, þrátt fyrir að hafa farið í undanúrslitin fjórum árum fyrr.
Þrátt fyrir að vera gestgjafar, fengu Ítalir ekki öruggt sæti á mótinu. Lið þeirra mætti Grikkjum í forkeppninni. Er þetta eina skiptið sem heimalið hefur þurft að berjast fyrir þátttökurétti á HM.
Lokaleikur forkeppninnar fór fram í Rómarborg fáeinum dögum áður en mótið hófst að viðstöddum 12 þúsund áhorfendum. Þar unnu Bandaríkjamenn 4:2 sigur á Mexíkó.
Þátttökulið[breyta | breyta frumkóða]
Þessi sextán lönd tóku þátt í mótinu. Tólf komu frá Evrópu, þar af níu sem tóku þátt í sínu fyrsta heimsmeistaramóti. Tvö frá Suður-Ameríku, eitt frá Norður-Ameríku og Egyptaland frá Afríku, en 56 ár áttu eftir að líða uns Egyptar komust aftur í úrslitakeppni HM.
|
Leikvangar[breyta | breyta frumkóða]
Leikirnir sautján á mótinu fóru fram á átta leikvöngum í jafnmörgum borgum. Mikið var lagt í umgjörð HM, enda leit Benito Mussolini á mótið sem prýðilegt áróðurstæki. Aðsóknin olli skipuleggjendum þó nokkrum vonbrigðum, þannig var ekki uppselt á neinn leik heimamanna nema úrslitin.
Bologna | Flórens | Genúa |
---|---|---|
Stadio Littoriale | Stadio Giovanni Berta | Stadio Luigi Ferraris |
Áhorfendur: 50.100 | Áhorfendur: 47.290 | Áhorfendur: 36.703 |
![]() |
![]() |
![]() |
Mílanó | Tórínó | Napólí |
Stadio San Siro | Stadio Benito Mussolini | Stadio Giorgio Ascarelli |
Áhorfendur: 55.000 | Áhorfendur: 28.140 | Áhorfendur: 40.000 |
![]() |
![]() |
![]() |
Stadio Nazionale PNF | Stadio Littorio | |
Róm | Tríeste | |
Áhorfendur: 47.300 | Áhorfendur: 8.000 | |
![]() |
![]() |
Keppnin[breyta | breyta frumkóða]
Fyrsta umferð[breyta | breyta frumkóða]
Keppt var með einföldu útsláttarkeppnisfyrirkomulagi. Liðunum var styrkleikaraðað á þann hátt að átta sterkustu þjóðirnar gátu ekki dregist saman í fyrstu umferð. Allir átta leikirnir í fyrstu umferð fóru fram á sama degi og á sama tíma þann 27. maí. Því var ekki um eiginlegan opnunarleik að ræða eins og á flestum heimsmeistaramótum.
Þrjú af liðunum úr efri styrkleikaflokki töpuðu leikjum sínum: Argentína, Brasilía og Holland. Vegna innbyrðis deilna var þó enginn leikmaður úr argentínska liðinu sem hlaut silfurverðlaunin fjórum árum fyrr með á Ítalíu. Öll liðin utan Evrópu féllu úr leik í fyrstu umferð. Egyptar komu þó mjög á óvart og stóðu í sterku ungversku liði. Leikur Ítala og Bandaríkjamanna var algjör einstefna og lauk 7:1, þar sem bandaríski markvörðurinn átti þó stórleik.
Austurríki 3 :
Frakkland 2 (e.framl), Stadio Benito Mussolini, áh. 16.000
Ungverjaland 4 :
Egyptaland 2, Stadio Giorgio Ascarelli, áh. 9.000
Sviss 3 :
Holland 2, Stadio San Siro, áh. 33.000
Svíþjóð 3 :
Argentína 2, Stadio Littoriale Bologna, áh. 14.000
Þýskaland 5 :
Belgía 2, Stadio Giovanni Berta, áh. 8.000
Spánn 3 :
Brasilía 1, Stadio Luigi Ferraris, áh. 21.000
Ítalía 7 :
Bandaríkin 1, Stadio Nazionale PNF, áh. 25.000
Tékkóslóvakía 2 :
Rúmenía 1, Stadio Littorio, áh. 9.000
Fjórðungsúrslit[breyta | breyta frumkóða]
Allir leikir fjórðungsúrslitanna fóru fram samtímis þann 31. maí. Ítalir og Spánverjar gerðu jafntefli og þurftu að mætast að nýju. Báðar viðureignir liðanna þóttu afar grófar og urðu mikil meiðsli á leikmönnum, þannig þurftu Spánverjar að gera sjö breytingar á liði sínu milli leikjanna tveggja. Spænsku leikmennirnir voru afar ósáttir við dómgæsluna, en tvö mörk voru dæmd af liði þeirra í síðari viðureigninni.
Tékkóslóvakía 3 :
Sviss 2, Stadio Benito Mussolini, áh. 12.000
Þýskaland 2 :
Svíþjóð 1, Stadio San Siro, áh. 3.000
Austurríki 2 :
Ungverjaland 1, Stadio Littoriale Bologna, áh. 23.000
Ítalía 1 :
Spánn 1, Stadio Giovanni Berta, áh. 35.000
Annar leikur:
Undanúrslit[breyta | breyta frumkóða]
Undanúrslitin voru leikin 3. júní. Tékkóslóvakía vann sannfærandi sigur á Þjóðverjum. Oldřich Nejedlý skoraði öll þrjú mörk sinna manna, en hann varð markakóngur keppninnar með alls fimm mörk. Í hinni viðureigninni tókust á þau tvö lið sem sigurstranglegust voru talin. Landslið Austurríkis gekk undir heitinu Wunderteam (ísl. Undraliðið), með Matthias Sindelar fremstan í flokki. Með harðsnúnum varnarleik tókst Ítölum að brjóta niður austurrísku sóknina, auk þess sem leikið var í úrhellisrigningu.
Tékkóslóvakía 3 :
Þýskaland 1, Stadio Nazionale PNF, áh. 15.000
Ítalía 1 :
Austurríki 0, Stadio San Siro, áh. 35.000
Bronsleikur[breyta | breyta frumkóða]
Leikið var um þriðja sætið á HM 1934, en enginn slíkur leikur fór fram fjórum árum fyrr. Þjóðverjar hömpuðu bronsverðlaununum eftir sigur á grönnum sínum.
Þýskaland 3 :
Austurríki 2, Stadio Giorgio Ascarelli, áh. 7.000
Úrslitaleikur[breyta | breyta frumkóða]
Grípa þurfti til framlengingar í úrslitaleiknum í Rómarborg. Angelo Schiavio skoraði sigurmarkið og sitt fjórða mark í keppninni.
Ítalía 2 :
Tékkóslóvakía 1 (e.framl.), Stadio Nazionale PNF, áh. 55.000
Markahæstu leikmenn[breyta | breyta frumkóða]
Oldřich Nejedlý frá Tékkóslóvakíu varð markakóngur keppninnar. Alls voru 70 mörk skoruð af 45 leikmönnum, ekkert þeirra var sjálfsmark.
- 5 mörk
- 4 mörk
- 3 mörk