Jón Gunnarsson

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Jón Gunnarsson (JónG)
Fæðingardagur: 21. september 1956 (1956-09-21) (66 ára)
Fæðingarstaður: Reykjavík
12. þingmaður Suðvesturkjördæmis
Flokkur: Merki Sjálfstæðisflokksins Sjálfstæðisflokkurinn
Nefndir: Félags- og tryggingamálanefnd, sjávarútvegs- og landbúnaðarnefnd, viðskiptanefnd og Íslandsdeild Vestnorræna ráðsins
Þingsetutímabil
2007-2009 í Suðvest. fyrir Sjálfst. ✽
2009-2013 í Suðvest. fyrir Sjálfstfl.
2013-2016 í Suðvest. fyrir Sjálfstfl. ✽
2017-2022 í Suðvest. fyrir Sjálfstfl. ✽
2022- í Suðvest. fyrir Sjálfstfl. ✽
✽ = stjórnarsinni
Tenglar
Æviágrip á vef Alþingis

Jón Gunnarsson (f. 21. september 1956 í Reykjavík) er þingmaður fyrir Sjálfstæðisflokkinn í Suðvesturkjördæmi og núverandi dómsmálaráðherra Íslands.[1] Hann var áður samgöngu- og sveitarstjórnarráðherra og innanríkisráðherra. Hann var kjörinn ritari Sjálfstæðisflokksins þann 14. september árið 2019.[2] Jón Gunnarsson er þekktastur fyrir stefnu sína og aðgerðir í útlendingalöggjöf.

Æviágrip[breyta | breyta frumkóða]

Jón lauk prófi frá málmiðnaðardeild Iðnskólans í Reykjavík árið 1975 og prófi í rekstrar- og viðskiptafræðum EHÍ árið 1996.[2]

Hann var bóndi að Barkastöðum í Miðfirði 1981-1985. Yfirmaður auglýsinga- og áskriftadeildar Stöðvar 2 1986–1990. Markaðsstjóri Prentsmiðjunnar Odda 1991–1993. Rak ásamt eiginkonu sinni innflutningsfyrirtækið Rún ehf. 1994–2004. Framkvæmdastjóri Slysavarnafélagsins Landsbjargar 2005–2007. Samgöngu- og sveitarstjórnarráðherra 11. janúar til 30. nóvember 2017. Innanríkisráðherra 28. nóvember 2021 til 31. janúar 2022. Dómsmálaráðherra síðan 1. febrúar 2022.[3]

Slysavarnafélagið Landsbjörg[breyta | breyta frumkóða]

Jón starfaði mikið innan björgunarsveitanna áður en hann tók sæti á þingi. Auk þess að vera framkvæmdastjóri Slysavarnafélagsins Landsbjargar árin 2005 til 2007 var hann formaður Flugbjörgunarsveitar Vestur-Húnavatnssýslu 1983–1985. Í stjórn Flugbjörgunarsveitarinnar í Reykjavík 1987–1991, formaður 1989–1991. Í stjórn Landsbjargar 1991–1999, varaformaður 1997–1999. Í landsstjórn aðgerðamála björgunarsveita 1992–1997. Í stjórn Slysavarnafélagsins Landsbjargar 1999–2005, formaður 2000–2005. Í stjórn Slysavarnaskóla sjómanna 2002–2009.

Réttarbætur fyrir þolendur kynferðisbrotamála[breyta | breyta frumkóða]

Á 152. löggjafarþingi lagði Jón fram frumvarp um breytingu á lögum um meðferð sakamála og lögum um fullnustu refsinga, um bætta réttarstöðu brotaþola, fatlaðs fólks og aðstandenda. Frumvarpið sem var samþykkt mótatkvæðalaust af fulltrúum allra stjórnmálaflokka á Alþingi.[1] Það bætir réttarstöðu brotaþola við meðferð sakamála hjá lögreglu og fyrir dómstólum. Í því sambandi er t.a.m. lagt til að aðgangur réttargæslumanns að gögnum á rannsóknarstigi verði í grundvallaratriðum sá sami og aðgangur verjanda, að brotaþola verði heimilt að vera viðstaddur lokað þinghald eftir að hann hefur gefið skýrslu, að réttargæslumanni verði milliliðalaust heimilað að beina spurningum til skýrslugjafa fyrir dómi, að brotaþola verði í ríkara mæli skipaður réttargæslumaður við meðferð áfrýjaðra mála og að unnt verði við meðferð máls á áfrýjunarstigi að krefjast ómerkingar á þeim þætti áfrýjaðs dóms sem lýtur að frávísun bótakröfu brotaþola þegar ákærði hefur verið sýknaður og bótakröfu af þeim sökum vísað frá dómi. Gagnrýnendur töldu breytingarnar ekki ganga nægilega langt fyrir þolendur kynferðisbrota.[4] Þó kemur það fram í mati á áhrifum frumvarpsins að því sé ekki síst ætlað að bæta réttarstöðu þeirra sem verða fyrir kynferðisbrotum. Þar segir: „Af útgefinni tölfræði lögreglunnar verður ráðið að mikill meirihluti brotaþola í kynferðisbrotamálum eru konur og að sama skapi er mikill hluti grunaðra í þeim málaflokki karlkyns. Þótt frumvarpið veiti þannig einstaklingum óháð kyni réttarvernd þykir ljóst af tilkynningum til lögreglu og málum sem til rannsóknar hafa verið að í framkvæmd muni það styrkja réttarvernd kvenna sérstaklega.“[5]

Afstaða til þungunarrofs og útlendingamála[breyta | breyta frumkóða]

Árið 2019 voru greidd atkvæði um þungunarrofs frumvarp með það yfirlýsta markmið að tryggja að sjálfforræði til þungunnarrofs sé virt.[3] Jón Gunnarsson sætti ásökunum um kvenfyrirlitningu og forræðishyggju eftir að greiða atkvæði gegn frumvarpinu.[6][7] Umræðan var endurvakin árið 2022 þegar keimlík atkvæðagreiðsla átti sér stað í bandaríkjunum.[8]

Þegar Jón tók við embætti dómsmálaráðherra var ráðning á Brynjari Níelssyni gagnrýnd og þeir sættu báðir ásökunum um kvenfyrirlitningu.[9] Báðir höfðu greitt atkvæði gegn fyrrnefndu frumvarpi um sjálfforræði til þungunarrofs.[10] Einnig hafði Brynjar Níelsson sætt ítrekuðum ásökunum um kvenfyrirlitningu.[11]

Í apríl árið 2022 sætti íslenska lögreglan, sem þá heyrði undir ráðuneyti Jóns sem dómsmálaráðherra, ásökunum um kynþáttahyggju vegna meintrar kynþáttamiðaðrar löggæslu í formi kynþáttamörkunar. Ásakanirnar voru bornar fram í tengslum við mál drengs sem var tvívegis stöðvaður af vopnuðum lögregluþjónum í misgripum fyrir strokufanga sem hann þótti líkjast.[12][13] Jón Gunnarsson hafnaði alfarið ásökunum um að kynþáttahyggja og fordómar viðgengjust innan lögreglunnar, en kvaðst samt harma upplifun drengsins.[12]

Jón Gunnarsson reyndi ítrekað að koma á lagnirnar nýju frumvarpi útlendingalaga.[14] Frumvörp Jóns voru gagnrýnd af ýmsum félögum og samtökum, svosem: UNICEF, Kvenréttindasamband Íslands, Íslandsdeild Amnesty International og Mannréttindaskrifstofu Íslands.[15] Mörg gagnrýnin snerist um að ekki væri tekið mið af stöðu kvenna á flótta.[16][17]

Jón Gunnarsson var ásakaður um fasíska stjórnarhætti þegar hann hugðist standa fyrir stærstu hópbrottvísun Íslands til þessa.[18] Einnig var stefnan borin saman við Nasisma. [19]

Einnig var Jón ásakaður um mismunun í málefnum flóttafólks en hann hafði greikkað veg fyrir úkraínskt flóttafólk fyrr um árið.[20][21] Ýjað var að því á Alþingi að í fari Jóns mætti sjá einræðistilburði og skorað á Jón að segja af sér.[22]

Tilvísanir[breyta | breyta frumkóða]

  1. ↑ „Nýr stjórnarsáttmáli og breytt ráðuneyti“. RÚV. 28. nóvember 2021. Sótt 5. desember 2021.
  2. ↑ 2,0 2,1 Hallgerður Kolbrún E. Jónsdóttir (september 2019). „Jón Gunnars­son nýr ritari Sjálf­stæðis­flokksins“. Vísir. Sótt september 2019.
  3. ↑ 3,0 3,1 „Samantekt um þingmál“. Alþingi . Sótt 28. maí 2022.
  4. ↑ Ritstjórn DV (4. desember 2021). „Gífurlega beittur Gísli Marteinn skaut föstum skotum í gær - „Getur gleymt því að fá jólakort úr Valhöll"“. DV . Sótt 28. maí 2022.
  5. ↑ „741/152 stjórnarfrumvarp: meðferð sakamála og fullnusta refsinga“. Alþingi . Sótt 8. ágúst 2022.
  6. ↑ Berglind Thorsteinsdottir. „Við viljum Jón Gunnarsson úr embætti dómsmálaráðherra“. Change.org (bandarísk enska). Sótt 28. maí 2022.
  7. ↑ Alma Mjöll Ólafsdóttir. „Bakgrunnur nýs dómsmálaráðherra: Valdefla lögregluna og þrengja rétt til þungunarrofs“. Stundin. Sótt 28. maí 2022.
  8. ↑ MARKÚS Þ. ÞÓRHALLSSON (9. maí 2022). „Öldungadeildin greiðir atkvæði um þungunarrofslög“. RÚV . Sótt 28. maí 2022.
  9. ↑ Eyjan (2. desember 2021). „Ráðning Brynjars vekur furðu og úlfúð - „Ég titra af reiði"- „Beinlínis andfemínískt"“. DV . Sótt 28. maí 2022.
  10. ↑ „Atkvæðagreiðsla“. Alþingi . Sótt 28. maí 2022.
  11. ↑ Jóhann Páll Jóhannsson. „Sakaði Brynjar um „viðstöðulaust áreiti" gagnvart brotaþolum Róberts Downey“. Stundin. Sótt 28. maí 2022.
  12. ↑ 12,0 12,1 Óttar Kolbeinsson Proppé, Kristín Ólafsdóttir. „Hafnar því að rasismi grasseri innan lögreglunnar - Vísir“. visir.is . Sótt 24. apríl 2022.
  13. ↑ Fontaine, Andie Sophia (22. apríl 2022). „From Iceland — Fugitive Found, Police Will Review Tactics, Parliament Seeks Answers“. The Reykjavik Grapevine (bandarísk enska). Sótt 23. apríl 2022.
  14. ↑ „Útlendingar“. Alþingi . Sótt 28. maí 2022.
  15. ↑ „Öll erindi í 595. máli: útlendingar“. Alþingi . Sótt 28. maí 2022.
  16. ↑ Katrín Sigríður J. Steingrímsdóttir. „Lífs­hættu­legt frum­varp dóms­mála­ráð­herra - Vísir“. visir.is . Sótt 28. maí 2022.
  17. ↑ „Íris Ellenberger um frumvarp Jóns: „Látum ekki blekkjast af þessu rasíska og teknókratíska bulli"“. Mannlíf.is . 19. maí 2022. Sótt 28. maí 2022.
  18. ↑ Lovísa Arnardóttir. „Verð­i að koma í veg fyr­ir „mest­u fjöld­a­brott­vís­an­ir Ís­lands­sög­unn­ar"“. www.frettabladid.is . Sótt 28. maí 2022.
  19. ↑ Svanur Már Snorrason (26. maí 2022). „Þrándur málar Jón Gunnarsson sem nasista - Sjáið myndina!“. Mannlíf.is . Sótt 4. nóvember 2022.
  20. ↑ Kolbeinn Tumi Daðason. „Úkraínskt flóttafólk gisti á heimili dómsmálaráðherra - Vísir“. visir.is . Sótt 28. maí 2022.
  21. ↑ Snorri Másson. „Flóttamenn frá öðrum löndum en Úkraínu upplifa mismunun - Vísir“. visir.is . Sótt 28. maí 2022.
  22. ↑ Heimir Már Pétursson. „Skorað á dóms­mála­ráð­herra að segja af sér - Vísir“. visir.is . Sótt 28. maí 2022.
Sótt frá „https://is.wikipedia.org/w/index.php?title=Jón_Gunnarsson&oldid=1799641“