Alcide De Gasperi
Alcide De Gasperi | |
---|---|
Forsætisráðherra Ítalíu | |
Í embætti 10. desember 1945 – 17. ágúst 1953 | |
Þjóðhöfðingi | Viktor Emmanúel 3. Úmbertó 2. |
Forseti | Enrico De Nicola Luigi Einaudi |
Forveri | Ferruccio Parri |
Eftirmaður | Giuseppe Pella |
Persónulegar upplýsingar | |
Fæddur | 3. apríl 1881 Pieve Tesino, Týról, Austurríki-Ungverjalandi |
Látinn | 19. ágúst 1954 (73 ára) Borgo Valsugana, Trentino, Ítalíu |
Þjóðerni | Ítalskur |
Stjórnmálaflokkur | Kristilegi demókrataflokkurinn (1943–1954) |
Maki | Francesca Romani (1894–1998) (g. 1922) |
Börn | 4 |
Háskóli | Háskólinn í Innsbruck, Vínarháskóli |
Starf | Blaðamaður, textafræðingur, stjórnmálamaður |
Alcide De Gasperi (3. apríl 1881 – 19. ágúst 1954) var ítalskur stjórnmálamaður, stofnandi og helsti hugmyndafræðingur kristilega demókrataflokksins á Ítalíu og forsætisráðherra Ítalíu á rósturtímum fyrstu áranna eftir Seinni heimsstyrjöld. Hann er, ásamt Konrad Adenauer og Robert Schuman kallaður „faðir Evrópusambandsins“. Hann varð utanríkisráðherra í þjóðstjórn Ferruccio Parri 1945[1] og átti þátt í að semja um flutning valds frá hernámsliði Bandamanna til ítalskra yfirvalda. Sem forsætisráðherra Ítalíu átti hann stóran þátt í því að sameina andstæðar fylkingar kommúnista, sósíalista og borgaralegu aflanna, þótt hann síðar útilokaði ítalska kommúnistaflokkinn frá stjórnarþátttöku, að ósk Bandaríkjanna, og hafði umsjón með breytingu landsins úr konungsríki í lýðveldi og samningu nýrrar stjórnarskrár 1946. Um stutt skeið fór hann með vald konungs/forsetavald eftir að síðasti konungur Ítalíu, Úmbertó II, yfirgaf landið. Hann stuðlaði meðal annars að því að Ítalía varð fullur þátttakandi í vestrænni samvinnu, stofnmeðlimur NATO, og þiggjandi Marshallaðstoðar frá Bandaríkjunum.
Tilvísanir
[breyta | breyta frumkóða]- ↑ „Alcide de Gasperi: Maðurinn sem enginn dæmdi rétt“. 30. apríl 1948. Sótt 6. nóvember 2018.
Fyrirrennari: Ferruccio Parri |
|
Eftirmaður: Giuseppe Pella |