Einar Arnórsson

Einar Arnórsson
Ráðherra Íslands
Í embætti 4. maí 1915 – 4. janúar 1917
Þjóðhöfðingi	Kristján 10.
Forveri	Sigurður Eggerz
Eftirmaður	Jón Magnússon (sem forsætisráðherra)
Alþingismaður
frá til  kjördæmi    þingflokkur 1914 1919  Árnes  Sjálfstæðisfl. eldri 1931 1932  Rvk.  Sjálfstæðisfl.
Persónulegar upplýsingar
Fæddur	1. mars 1875 Minna-Mosfelli, Grímsnesi, Íslandi
Látinn	29. mars 1955 (75 ára) Reykjavík, Íslandi
Stjórnmálaflokkur	Sjálfstæðisflokkurinn Sjálfstæðisflokkurinn langsum
Maki	Sigríður Þorláksdóttir Johnson (g. 1907)
Börn	6
Háskóli	Kaupmannahafnarháskóli
Æviágrip á vef Alþingis

Einar Arnórsson (f. á Minna-Mosfelli í Grímsnesi 24. febrúar 1880, d. 29. mars 1955) var íslenskur hæstaréttarlögmaður, stjórnmálamaður, prófessor í lögfræði og síðasti ráðherra Íslands 4. maí 1915 til 4. janúar 1917. Hann gegndi auk þess fjölmörgum öðrum embættum og trúnaðarstörfum.

Nám

Einar lauk stúdentsprófi við Lærða skólann árið 1901 og gegndi þar embætti forseta nemendafélagsins Framtíðarinnar 1899-1900. Hann útskrifaðist með próf í lögum frá Kaupmannahafnarháskóla 1906, hlaut heiðursdoktorsnafnbót í lögfræði við Háskóla Íslands árið 1936 og varð hæstaréttarlögmaður 1945.

Starfsferill

Einar kom víða við á starfsferli sínum. Hann var kennari við Lagaskólann í Reykjavík frá 1908-1911, prófessor í lögfræði við Háskóla Íslands 1911-1915, alþingismaður frá 1914-1919 og 1931-1932. Frá 1915-1917 var hann ráðherra Íslands en að því starfi loknu tók hann aftur við embætti prófessors við Háskóla Íslands og gegndi því til ársins 1932. Hann var rektor Háskóla Íslands 1918-1919 og 1929-1930, skattstjóri í Reykjavík 1922-1928, hæstaréttardómari 1932-1942 en í desember 1942 varð hann dóms- og menntamálaráðherra í utanþingsstjórn Björns Þórðarsonar og gegndi því embætti þar til í september 1944 er hann tók aftur við embætti hæstaréttardómara.

Hann ritstýrði Fjallkonunni (1907), Ísafold (1919-1920), Morgunblaðinu (1919-1920), Skírni (1930), Blöndu (1936-1939), Sögu (1950-1954) og Tímariti lögfræðinga (1951-1953). Eftir hann liggja einnig nokkrar bækur um lögfræði og sögu Íslands. Hann sat í bæjarstjórn Reykjavíkur frá 1930-1932 og var forseti Sögufélagsins í tuttugu ár eða frá 1935-1955.

Einar var einn nefndarmanna í sambandalaganefndinni sem Alþingi skipaði árið 1918 til þess að komast að samkomulagi við Dani um frumvarp um dansk-íslensk sambandslög þar sem Ísland yrði viðurkennt sem fullvalda ríki.

Tenglar

• „Dr. juris Einar Arnórsson fyrrv. ráðherra — minningarorð“; grein í Morgunblaðinu 1955

Fyrirrennari: Sigurður Eggerz	Ráðherra Íslands (4. maí 1915 – 4. janúar 1917)	Eftirmaður: Jón Magnússon (sem forsætisráðherra Íslands)
Fyrirrennari: Árni Pálsson	Ritstjóri Skírnis (1930 – 1930)	Eftirmaður: Árni Pálsson
Fyrirrennari: Guðmundur Benediktsson	Forseti Framtíðarinnar (1899 – 1900)	Eftirmaður: Lárus Sigurjónsson