Sigríður Andersen
| Sigríður Andersen | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||
| Dómsmálaráðherra Íslands | |||||||||
| Í embætti 11. janúar 2017 – 14. mars 2019 | |||||||||
| Forsætisráðherra | Bjarni Benediktsson Katrín Jakobsdóttir | ||||||||
| Forveri | Ólöf Nordal (sem innanríkisráðherra) | ||||||||
| Eftirmaður | Þórdís Kolbrún Reykfjörð Gylfadóttir | ||||||||
| Alþingismaður | |||||||||
| |||||||||
| Persónulegar upplýsingar | |||||||||
| Fædd | 16. desember 1973 Reykjavík | ||||||||
| Stjórnmálaflokkur | Sjálfstæðisflokkurinn (2007-2024) Miðflokkurinn (2024-) | ||||||||
| Maki | Glúmur Jón Björnsson | ||||||||
| Börn | 2 | ||||||||
| Menntun | Lögfræði | ||||||||
| Háskóli | Háskóli Íslands | ||||||||
| Æviágrip á vef Alþingis | |||||||||
Sigríður Ásthildur Andersen (f. 21. nóvember 1971) er íslenskur stjórnmálamaður og fyrrum dómsmálaráðherra. Hún sagði af sér sem dómsmálaráðherra í mars 2019 eftir að Mannréttindadómstóll Evrópu komst að þeirri niðurstöðu að skipun landsréttardómara uppfyllti ekki skilyrði 6. gr. mannréttindasáttmála Evrópu um að dómarar þyrftu að vera löglega skipaðir.
Sigríður settist á þing fyrir Sjálfstæðisflokkinn í Reykjavíkurkjördæmi suður árið 2015 og var kjörin á þing í sama kjördæmi í alþingiskosningunum í október 2016. Hún var skipuð dómsmálaráðherra í upphafi árs 2017 og sat áfram í embætti eftir alþingiskosningarnar haustið 2017.[1] Í alþingiskosningunum 2024 yfirgaf hún Sjálfstæðisflokkinn og gaf hún kost á sér fyrir Miðflokkinn.
Náms- og starfsferill
[breyta | breyta frumkóða]Sigríður lauk stúdentsprófi frá Menntaskólanum í Reykjavík árið 1991, lögfræðiprófi frá Háskóla Íslands árið 1999 og hlaut réttindi sem héraðsdómslögmaður árið 2001.
Hún starfaði sem lögfræðingur hjá Verslunarráði Íslands 1999–2005, sat í Dómstólaráði 2004–2009, starfaði sem héraðsdómslögmaður hjá lögmannsstofunni LEX 2007–2015. Sigríður sat í nefnd um heildarendurskoðun laga nr. 19/1966, um eignarrétt og afnotarétt fasteigna, 2013–2014 og gegndi embætti Dómsmálaráðherra frá 11. janúar 2017 til 14. mars 2019.
Sigríður sat í stjórn Andríkis, útgáfufélags 1995–2006 og í ritstjórn Vefþjóðviljans 1995–2006. Hún var Í stjórn Heimdallar, félags ungra Sjálfstæðismanna í Reykjavík, 1996–1997, í stjórn Varðar, fulltrúaráðs sjálfstæðisfélaganna í Reykjavík og í miðstjórn Sjálfstæðisflokksins 2005–2009. Formaður Félags Sjálfstæðismanna í Vestur- og Miðbæ 2006–2009. Formaður Spánsk-íslenska viðskiptaráðsins 2007–2011. Sigríður var einn stofnenda Advice-hópsins og talsmaður gegn Icesave 2011 og sat í stjórn Amerísk-íslenska viðskiptaráðsins 2013–2017.[2]
Sigríður kom illa út úr prófkjöri Sjálfstæðismanna í aðdraganda Alþingiskosninga árið 2021 og gaf því ekki kost á sér til endurkjörs.[3]
Fyrir Alþingiskosningar 2024 ákvað Sigríður að ganga til liðs við Miðflokkinn og bjóða sig fram sem oddviti. [4]
Dómaraskipanir í Landsrétt
[breyta | breyta frumkóða]Ráðherratíð Sigríðar einkenndist af nokkrum deilumálum, ekki síst um skipanir hennar á fimmtán dómurum í Landsrétt árið 2017. Sigríður fór þar ekki eftir hæfnismati dómnefndar á umsækjendum í stöðurnar og réð ekki fjóra af þeim dómurum sem hæfnisnefndin hafði metið hæfasta í starfið. Þeirra í stað réð hún meðal annars dómara sem voru persónulega tengdir henni og flokksfélögum hennar.[5] Sigríður sagðist hafa aukið vægi dómarareynslu í eigin hæfnismati á umsækjendunum.[6]
Tveir af þeim umsækjendum sem voru ekki ráðnir þrátt fyrir að hafa verið metnir meðal þeirra 15 hæfustu af hæfnisnefnd lögsóttu í kjölfarið ríkið. Í desember árið 2017 dæmdi Hæstiréttur Íslands gegn Sigríði og úrskurðaði að hún hefði brotið stjórnsýslulög með skipuninni og hefði átt að óska eftir nýju hæfnismati ef hún teldi hinu fyrsta ábótavant. Vegna dómsins hlutu umsækjendurnir tveir hvor um sig 700 þúsund króna miskabætur frá ríkinu.[6] Í mars næsta ár lagði stjórnarandstaðan fram vantrauststillögu gegn Sigríði á Alþingi en tillagan var felld með 33 atkvæðum gegn 27.[7]
Þann 1. janúar árið 2018 var lögð fram krafa um að Arnfríður Einarsdóttir, einn af dómurunum sem Sigríður skipaði gagnstætt mati hæfnisnefndar, yrði metin vanhæf sem dómari í dómsmáli hjá Landsrétti vegna annmarka við ráðningu hennar. Málið fór fyrir Mannréttindadómstól Evrópu, sem dæmdi þann 12. mars árið 2019 að einn af þeim dómurum sem dæmdu mál fyrir Landsrétti hefði verið ólöglega skipaður.[8]
Vegna úrskurðar Mannréttindadómstólsins ákvað Sigríður að stíga tímabundið til hliðar sem dómsmálaráðherra þann 14. mars 2019.[9] Afsögn hennar reyndist varanleg og Sigríður sneri aldrei aftur á ráðherrastól.
Heimildir
[breyta | breyta frumkóða]- ↑ „Sex karlar og fimm konur“, RÚV, 30. nóvember 2017.
- ↑ „Alþingi Sigríður Andersen - Æviágrip“. Sótt 5. maí 2019.
- ↑ Þórður Snær Júlíusson (6. júní 2021). „Guðlaugur Þór sigraði í Reykjavík – Sigríður Andersen beið afhroð“. Kjarninn. Sótt 9. október 2021.
- ↑ Sigríður Andersen leiðir lista Miðflokksins Vísir, sótt 20. október
- ↑ Jón Trausti Reynisson (17. september 2017). „Sigríður Andersen braut lög þegar hún handvaldi dómara í Landsrétt“. Stundin. Sótt 12. mars 2019.
- ↑ 6,0 6,1 Þórður Snær Júlíusson (19. desember 2017). „Hæstiréttur segir dómsmálaráðherra hafa brotið gegn stjórnsýslulögum“. Kjarninn. Sótt 12. mars 2019.
- ↑ „Sigríður stóð af sér vantraust“. RÚV. 6. mars 2018. Sótt 12. mars 2019.
- ↑ „MDE segir Landsrétt ólöglega skipaðan“. RÚV. 12. mars 2019. Sótt 12. mars 2019.
- ↑ „Dómsmálaráðherra stígur til hliðar“. mbl.is. 13. mars 2019. Sótt 13. mars 2019.
