„Þriðja millitímabilið“: Munur á milli breytinga
mEkkert breytingarágrip |
mEkkert breytingarágrip |
||
Lína 4: | Lína 4: | ||
Einkenni á þessu tímabili er veikt konungsvald. Þegar í valdatíð Ramsesar 11. voru [[æðstuprestar Amons í Þebu]] orðnir í reynd valdhafar í [[Efra Egyptaland]]i og [[Smendes 1.]] ríkti yfir [[Neðra Egyptaland]]i. Landið var aftur sameinað af [[Sosenk 1.]], stofnanda [[tuttugasta og önnur konungsættin|tuttugustu og annarrar konungsættarinnar]] (''Sísak'' í [[Biblían|Biblíunni]]) en eftir valdatíð [[Osorkon 2.|Osorkons 2.]] klofnaði landið aftur í tvennt. Borgarastyrjöld og innbyrðis átök klufu síðan þessi ríki enn frekar. |
Einkenni á þessu tímabili er veikt konungsvald. Þegar í valdatíð Ramsesar 11. voru [[æðstuprestar Amons í Þebu]] orðnir í reynd valdhafar í [[Efra Egyptaland]]i og [[Smendes 1.]] ríkti yfir [[Neðra Egyptaland]]i. Landið var aftur sameinað af [[Sosenk 1.]], stofnanda [[tuttugasta og önnur konungsættin|tuttugustu og annarrar konungsættarinnar]] (''Sísak'' í [[Biblían|Biblíunni]]) en eftir valdatíð [[Osorkon 2.|Osorkons 2.]] klofnaði landið aftur í tvennt. Borgarastyrjöld og innbyrðis átök klufu síðan þessi ríki enn frekar. |
||
Óstöðugleikinn varð til þess að konungar Núbíu gátu aukið vald sitt til norðurs og [[Píje]] af tuttugustu og |
Óstöðugleikinn varð til þess að konungar Núbíu gátu aukið vald sitt til norðurs og [[Píje]] af tuttugustu og fimmtu konungsættinni tókst að sameina landið undir sinni stjórn. Erfingjar hans [[Taharka]] og [[Tanútamon]] áttu í átökum við [[Assyría|Assýringa]] og [[tuttugasta og sjötta konungsættin]] var mynduð af leppkonungum þeirra. Veldi Egyptalands hafði þá hnignað mikið og Egyptar áttu sér ekki viðreisnar von gagnvart öflugum nýjum heimsveldum [[Persía|Persa]] og síðar [[Grikkland hið forna|Grikkja]] og [[Rómaveldi|Rómverja]]. |
||
[[Flokkur:Konungsættir Egyptalands]] |
[[Flokkur:Konungsættir Egyptalands]] |
Útgáfa síðunnar 5. nóvember 2006 kl. 22:52
Tímabil og konungsættir í Egyptalandi hinu forna | ||
Forsaga Egyptalands | ||
---|---|---|
Fornkonungar Egyptalands | ||
| ||
| ||
| ||
| ||
| ||
| ||
| ||
| ||
|
Þriðja millitímabilið í sögu Egyptalands hins forna nær frá dauða síðasta konungs tuttugustu konungsættarinnar, Ramsesar 11., þar til síðasta konungi tuttugustu og fimmtu konungsættarinnar frá Núbíu var steypt af stóli og tuttugasta og sjötta konungsættin tók við.
Einkenni á þessu tímabili er veikt konungsvald. Þegar í valdatíð Ramsesar 11. voru æðstuprestar Amons í Þebu orðnir í reynd valdhafar í Efra Egyptalandi og Smendes 1. ríkti yfir Neðra Egyptalandi. Landið var aftur sameinað af Sosenk 1., stofnanda tuttugustu og annarrar konungsættarinnar (Sísak í Biblíunni) en eftir valdatíð Osorkons 2. klofnaði landið aftur í tvennt. Borgarastyrjöld og innbyrðis átök klufu síðan þessi ríki enn frekar.
Óstöðugleikinn varð til þess að konungar Núbíu gátu aukið vald sitt til norðurs og Píje af tuttugustu og fimmtu konungsættinni tókst að sameina landið undir sinni stjórn. Erfingjar hans Taharka og Tanútamon áttu í átökum við Assýringa og tuttugasta og sjötta konungsættin var mynduð af leppkonungum þeirra. Veldi Egyptalands hafði þá hnignað mikið og Egyptar áttu sér ekki viðreisnar von gagnvart öflugum nýjum heimsveldum Persa og síðar Grikkja og Rómverja.