James D. Watson
James D. Watson (fæddur 6. apríl 1928) er bandarískur sameindalíffræðingur, erfðafræðingur og dýrafræðingur. Hann er frægastur fyrir að hafa uppgötvað byggingu DNA-sameindarinnar árið 1953 ásamt Francis Crick og Rosalind Franklin. Watson, Crick og Maurice Wilkins hlutu Nóbelsverðlaunin árið 1962 „fyrir uppgötvanir þeirra varðandi sameindagerð kjarnsýra og merkingu þeirra í millifærslu upplýsinga í lifandi efnum“. Eftir rannsóknir við Háskólann í Chicago og Háskólann í Indiana vann hann í Cavendish-rannsóknarstofunni við Cambridge-háskóla. Þar kynntist hann Francis Crick samstarfsmanninum sínum.
Árið 1956 varð hann rannsóknarmaður í líffræðideildinni við Harvard-háskóla en þar vann hann til 1976 í rannsóknum á sameindalíffræði. Frá 1988 til 1992 vann Watson í samstarfi við National Institutes of Health og tók þátt í stofnun Human Genome Project. Watson hefur skrifað margar vísindabækur, þar á meðal The Molecular Biology of the Gene (1965) og vinsælu bókina The Double Helix (1968) um uppgötvun byggingu DNA.
Frá árinu 1968 var hann stjóri rannsóknarstofnunar Cold Spring Harbor Laboratory (CSHL) í Long Island í New York-fylki þar sem hann jók fjármögnun hennar og rannsóknir. Þar einbeitti hann sér að rannsóknum á krabbameini. Árið 1994 varð hann formaður stofnunarinnar og gerði það í tíu ár. Hann varð síðar heiðursrektor hjá stofnuninni en sagði af sér árið 2007 vegna umdeilds viðtals.
Heimildir
[breyta | breyta frumkóða]- Fyrirmynd greinarinnar var „James D. Watson“ á ensku útgáfu Wikipedia. Sótt 21. febrúar 2012.
