Óttar M. Norðfjörð
Óttar M. Norðfjörð (f. 29. janúar 1980) er íslenskur rithöfundur og ljóðskáld.
Bækur Óttars hafa margar vakið mikið umtal og sumar selst vel. Ævisagan Hannes: nóttin er blá, mamma sat í margar vikur í efsta sæti metsölulista Eymundsson og varð jafnframt ein mest selda bók ársins 2006 [1]. Þá var skáldsagan Hnífur Abrahams 15. mest selda bókin á íslensku árið 2007 [2]. Bækur hans hafa verið þýddar á hollensku[3], þýsku[4], frönsku[5] og spænsku[6].
Óttar var tilnefndur til Blóðdropans, hinna íslensku glæpasagnaverðlauna árið 2012 fyrir skáldsöguna Lygarann[7]. Hann hlaut Tindabikkju Glæpafélags Vestfjarða árið 2013 fyrir Blóð hraustra manna[8].
Ævi og störf
[breyta | breyta frumkóða]Óttar fæddist í Reykjavík og ólst upp í Norðurmýri. Hann er sonur arkitektanna og hjónanna Alenu Anderlovu og Sverris Norðfjörð. Sverrir lést árið 2008[9].
Eiginkona Óttars er Elo Vazquez. Þau hafa unnið saman að ýmsum verkefnum, sömdu t.d. saman teiknimyndir sem birtust í Reykjavík Grapevine 2009-2010 [10] og leikstýrðu tónlistarmyndbandi fyrir spænsku hljómsveitina I Am Dive árið 2013[11].
Óttar gekk í æfingaskóla Kennaraháskóla Íslands, þar sem hann var m.a. hluti sveitar skólans á skólaskákmóti Reykjavíkur[12]. Þaðan fór Óttar í Menntaskólann við Hamrahlíð og útskrifaðist sem einingadúx af eðlisfræði- og náttúrufræðibraut vorið 2000[13].
Hann er með meistaragráðu í heimspeki frá Háskóla Íslands.
Sumar bækur Óttars bera þess merki að hann stundaði myndlistarnám frá unga aldri[14], en árið 2004 hélt hann sýningu á málverkum sínum í Gallerí Tukt[15].
Stjórnmálaþátttaka og samfélagsmál
[breyta | breyta frumkóða]Óttar hefur skilgreint sig sem pólitískan ádeilulistamann. Sumarið 2013 vakti mikla athygli þegar hann birti mynd af sér á því sem kallað var „frægasti bekkur landsins“ með blað sem á stendur „þessi bekkur er óheppilegur“[16]. Vísaði hann þar til myndbands af umdeildri handtöku á Laugavegi, þar sem lögreglumaður greip í konu sem skall við það á bekk og þaðan í jörðina. Vöktu viðbrögð lögreglu talsverða reiði, en hún sagði aðferðirnar vera réttmætar þótt staðsetning bekkjarins hafi verið óheppileg. Lögreglumaðurinn var síðar dæmdur af héraðsdómi fyrir að fara offari við handtökuna[17].
Óttar skipaði 9. sæti á framboðslista Nýs afls í Reykjavíkurkjördæmi norður í Alþingiskosningunum 2003.[18].
Óttar hefur verið virkur í starfi Torfusamtakanna. Veturinn 2007-2008 skipulagði hann mótmælafund[19] og herferð[20] til að verja hús við Laugaveg niðurrifi. Úr varð að Reykjavíkurborg keypti húsin sem um ræddi af verktökunum sem ætluðu að rífa þau[21] og hefur síðan látið gera þau upp.
Óttar var eitt þeirra skálda sem vöktu athygli fyrir vasklega framgöngu í búsáhaldabyltingunni[22].
Verk
[breyta | breyta frumkóða]Óttar hefur gefið út ljóðabækur, teiknimyndasögur og klippiverk hjá Nýhil[23]. Fyrsta skáldsaga hans, Barnagælur, kom út hjá Máli og menningu árið 2005[24] og síðan þá hafa komið út Hnífur Abrahams (2007), Sólkross (2008), Paradísarborgin (2009), Áttablaðarósin (2010), Lygarinn (2011) og Una (2012) hjá Sögum útgáfu[25]. Blóð hraustra manna, sem Forlagið gaf út 2013, er sjálfstætt framhald spennumyndarinnar Borgríkis. Hún var samin samhliða handriti kvikmyndarinnar Borgríki 2: Blóð hraustra manna, sem var frumsýnd haustið 2014[26].
Ljóðabækur
[breyta | breyta frumkóða]- Í Reykjavík (2002)
- Grillveður í október (2004)
- Sirkus (2005)
- Gleði og glötun (2005)
- A-Ö (2006)
- Spegill sálarinnar, tár hugans (2009, tileinkuð Hannesi Hólmsteini Gissurarsyni)
Skáldsögur
[breyta | breyta frumkóða]- Barnagælur (2005)
- Hnífur Abrahams (2007)
- Sólkross (2008)
- Paradísarborgin (2009)
- Örvitinn eða hugsjónamaðurinn (2010)
- Áttablaðarósin (2010)
- Lygarinn: sönn saga (2011)
- Una (2012)
- Blóð hraustra manna (2013)
Æviþættir og sagnfræðirit
[breyta | breyta frumkóða]- Hannes: nóttin er blá, mamma (2006)
- Hólmsteinn: holaðu mig, dropi, holaðu mig (2007)
- Íslam með afslætti (2008, ritstjóri ásamt Auði Jónsdóttur)
- Gissursson: hver er orginal? (2008)
- Snillingurinn: ævisaga Hannesar Hólmsteinars (2009)
- Arkitektinn með alpahúfuna: ævisaga Sverris Norðfjörð (2009)
- Teflt fyrir augað: 12 bestu skákir Sverris Norðfjörð (2010)
- Íslenskir kapítalistar 1918-1998 (2011)
- Jóhannesarguðspjall (2014)
Teiknimyndasögur
[breyta | breyta frumkóða]- Jón Ásgeir og afmælisveislan (2007)
- Tíu litlir bankastrákar (2008)
Neðanmálsgreinar
[breyta | breyta frumkóða]- ↑ „Nýhil gefur mæðrum bókargróða“, Morgunblaðið, 10. maí 2007
- ↑ Metsölulisti, 24 stundir, 4. janúar 2008, s. 16.
- ↑ „Geymd eintak“. Afrit af upprunalegu geymt þann 6. september 2011. Sótt 4. september 2011.
- ↑ http://www.aufbau-verlag.de/index.php/autoren/ottar-martin-norofjoro-a01
- ↑ „Frakkar gefa út Sólkross og vilja kvikmynda bókina“, Fréttablaðið, 28. ágúst 2012
- ↑ http://www.duomoediciones.com/autor/58/ottar-martin-nordfjord/[óvirkur tengill]
- ↑ „Geymd eintak“. Afrit af upprunalegu geymt þann 1. nóvember 2016. Sótt 29. desember 2012.
- ↑ „Blóð hraustra manna hlaut Tindabikkjuna“, bb.is, 3. febrúar 2014
- ↑ Sverrir Norðfjörð: minning. http://www.mbl.is/greinasafn/grein/1225091/
- ↑ Höfundarsíða Óttars hjá Reykjavík Grapevine
- ↑ „Myndband Óttars Norðfjörð spilað á MTV“, Vísir, 12. febrúar 2013
- ↑ „Karpov, Kamsky og Adams jafnir“, Morgunblaðið, 6. maí 1995, s. 40.
- ↑ „158 brautskráðir frá MH“, Morgunblaðið, 30. maí 2000, s. 13.
- ↑ „Læra mest á því að skoða“, Morgunblaðið, 22. nóvember 1987, s. 56.
- ↑ „Listopnanir“, Fréttablaðið, 31. janúar 2004, s. 43.
- ↑ „Þessi bekkur er óheppilegur“, Vísir, 11. júlí 2013.
- ↑ „Dæmdur fyrir harkalegu handtökuna“, Vísir, 6. desember 2013
- ↑ „Auglýsing landskjörstjórnar“, Fréttablaðið, 30. apríl 2003.
- ↑ „Húsavinir blása til sóknar“, Morgunblaðið, 19. desember 2007, s. 2.
- ↑ „Lítil viðbrögð til varnar niðurrifi húsa“, Morgunblaðið, 18. janúar 2008, s. 10.
- ↑ „Borgin kaupir Laugaveg 4 og 6“, mbl.is, 25. janúar 2008.
- ↑ „Skáld í fremstu röð“, Fréttablaðið, 24. janúar 2009, s. 52.
- ↑ „Geymd eintak“. Afrit af upprunalegu geymt þann 29. mars 2012. Sótt 30. október 2010.
- ↑ http://www.forlagid.is/?p=6084
- ↑ „Geymd eintak“. Afrit af upprunalegu geymt þann 24. desember 2011. Sótt 30. október 2010.
- ↑ Fréttablaðið, 20. júní 2012: Samdi nýja skáldsögu sem er framhald Borgríkis