Loðvík 11. Frakkakonungur

Loðvík 11.

Loðvík 11. (3. júlí 1423 – 30. ágúst 1483), kallaður „hinn varkári“ (le Prudent), var konungur Frakklands frá 1461 til 1483. Hann var sjötti konungurinn af Valois-ættkvísl Kapetinga. Virkni hans á alþjóðasviði, sem andstæðingar hans kölluðu „klækjabrögð“ (sournoise) leiddu til þess að hann var einnig kallaður „alheimsköngulóin“ (l'universelle aragne).

Á valdatíð Loðvíks 11. endurheimti Frakkland ýmsar hjálendur, héröð og furstadæmi, oft með valdbeitingu: Hertogadæmið Bretagne (1475), hertogadæmið Búrgúnd (1477), Maine, hertogadæmið Anjou og hluti af landsvæðum Armaníaka sem höfðu barist gegn frönsku krúnunni í Hundrað ára stríðinu.

Loðvík 11. styrkti vald krúnunnar yfir lénsmönnum sínum með bandalögum við alþýðuna. Sem krónprins gerðist hann verndari Valdensa (kristinna fylgjenda Péturs Valdès) gegn rannsóknarrétti kirkjunnar og kom í veg fyrir að þeir yrðu teknir af lífi. Í þakkarskyni við Loðvík var héraðið Vallouise (stytting á Vallée Louise) nefnt eftir honum. Biskupinn af Lisieux, Thomas Basin, hefndi sín á konunginum með því að lýsa honum í sagnaritum sínum sem forljótum og grimmum harðstjóra sem lokaði óvini sína í járnbúrum. Hefð varð fyrir því meðal sagnaritara að lýsa Loðvík 11. sem „illgjörnum snillingi“ og föður franskrar miðstýringar.