Skipsskrokkur

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Skrokkur af seglskútu.

Skipsskrokkur, bátsskrokkur eða bolur er skrokkurinn eða skelin á skipi eða báti. Skrokkurinn flýtur á vatni og myndar veggi og gólf bátsins.

Ef skrokkurinn er gerður úr efni sem er léttara en vatn getur hann flotið, jafnvel þótt báturinn fyllist af vatni. Skrokkar sem eru gerðir úr efnum sem eru þyngri en vatn geta samt flotið þar sem þeir innihalda nægilegt magn lofts þannig að samanlagður þéttleiki skrokksins og loftsins verður minni en þéttleiki vatnsins.

Fyrstu bátsskrokkar sem gerðir hafa verið voru líklega holir trjábolir (eintrjáningar) en þegar á steinöld hefur mönnum tekist að smíða báta úr grind sem húðir voru strengdar á (húðkeipur). Síðar var farið að smíða skipsskrokka úr viði með því að festa borð á grind þannig að borðin sköruðust (súðbyrðingur) eða lægju saman (sléttbyrðingur). Með tímanum þróaðist skipsskrokkurinn og skip fengu bæði kjöl og kjölfestu sem gáfu aukinn stöðugleika.

Í dag er algengt að smíða báta úr trefjaplasti en stærri skip úr stáli.

Þegar skipskrokkur er rifinn er efni hans oft nothæft aftur. Efni þetta er nefnt slátur.

Tengt efni[breyta | breyta frumkóða]