Síðara franska keisaraveldið
![]() |
![]() |
Fáni Frakklands | Skjaldarmerki keisarans |
Kjörorð ríkisins: Liberté, égalité, fraternité („Frelsi, jafnrétti, bræðralag“) | |
Þjóðsöngur | Partant pour la Syrie „Á leið til Sýrlands“ |
![]() Síðara franska keisaraveldið og nýlendur þess árið 1867. | |
Opinber tungumál | Franska |
Höfuðborg | París |
Keisari -1852–1870 |
Napóleon III |
Stofnun | 14. janúar 1852 |
Upplausn | 4. september 1870 |
Gjaldmiðill | Franskur franki |
Síðara franska keisaraveldið (le Second Empire á frönsku) var stjórnkerfi Frakklands sem varð til þann 2. desember 1852 þegar Louis-Napoléon Bonaparte, forseti Frakklands, framdi valdarán og lýsti sig Napóleon III.Frakkakeisara. Ríkið kom í stað annars franska lýðveldisins en þriðja franska lýðveldið tók við þegar það leið undir lok.
Sögu síðara keisaraveldisins er venjulega skipt í tvennt. Gerræðislegt stjórnarfar Napóleons III. einkenndi fyrra tímabilið sem stóð frá 1852 til 1860. Á síðara tímabilinu, frá 1860 til 1870, var reynt að gera ríkið að „frjálslyndu keisaraveldi“.[1]
Síðara keisaraveldið leið undir lok þann 4. september 1870 eftir orrustuna við Sedan í fransk-prússneska stríðinu. Þar biðu Frakkar ósigur fyrir Prússum undir stjórn Otto von Bismarck kanslara Prússlands og Napóleon III. var handtekinn. Í kjölfarið var stofnað lýðveldi í París sem hélt stríðinu áfram um skamma hríð.
Tilvísanir[breyta | breyta frumkóða]
- ↑ Guy Antonetti, Histoire contemporaine politique et sociale, Paris, PUF, 1986, bls. 269.