Síðara franska keisaraveldið

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Franska keisaraveldið
Empire français
Fáni Skjaldarmerki
Kjörorð:
Liberté, égalité, fraternité (Franska)
Frelsi, jafnrétti, bræðralag
Þjóðsöngur:
Partant pour la Syrie
„Á leið til Sýrlands“
Höfuðborg París
Opinbert tungumál Franska
Stjórnarfar

Keisari Napóleon III (1852–1870)
'
 • Stofnun 14. janúar 1852 
 • Upplausn 4. september 1870 
Flatarmál
 • Samtals

1.000.000 km²
Gjaldmiðill Franskur franki

Síðara franska keisaraveldið (le Second Empire á frönsku) var stjórnkerfi Frakklands sem varð til þann 2. desember 1852 þegar Louis-Napoléon Bonaparte, forseti Frakklands, framdi valdarán og lýsti sig Napóleon III.Frakkakeisara. Ríkið kom í stað annars franska lýðveldisins en þriðja franska lýðveldið tók við þegar það leið undir lok.

Sögu síðara keisaraveldisins er venjulega skipt í tvennt. Gerræðislegt stjórnarfar Napóleons III. einkenndi fyrra tímabilið sem stóð frá 1852 til 1860. Á síðara tímabilinu, frá 1860 til 1870, var reynt að gera ríkið að „frjálslyndu keisaraveldi“.[1]

Síðara keisaraveldið leið undir lok þann 4. september 1870 eftir orrustuna við Sedan í fransk-prússneska stríðinu. Þar biðu Frakkar ósigur fyrir Prússum undir stjórn Otto von Bismarck kanslara Prússlands og Napóleon III. var handtekinn. Í kjölfarið var stofnað lýðveldi í París sem hélt stríðinu áfram um skamma hríð.

Tilvísanir[breyta | breyta frumkóða]

  1. Guy Antonetti, Histoire contemporaine politique et sociale, Paris, PUF, 1986, bls. 269.