Síðara franska keisaraveldið
| Franska keisaraveldið | |
| Empire français | |
|
-2.svg)
|
| Fáni | Skjaldarmerki |
| Kjörorð: Liberté, égalité, fraternité (Franska) Frelsi, jafnrétti, bræðralag | |
| Þjóðsöngur: Partant pour la Syrie „Á leið til Sýrlands“ | |
.png)
| |
| Höfuðborg | París |
| Opinbert tungumál | Franska |
| Stjórnarfar |
|
| Keisari | Napóleon III (1852–1870) |
| ' | |
| • Stofnun | 14. janúar 1852 |
| • Upplausn | 4. september 1870 |
| Flatarmál • Samtals |
1.000.000 km² |
| Gjaldmiðill | Franskur franki |
Síðara franska keisaraveldið (le Second Empire á frönsku) var stjórnkerfi Frakklands sem varð til þann 2. desember 1852 þegar Louis-Napoléon Bonaparte, forseti Frakklands, framdi valdarán og lýsti sig Napóleon III.Frakkakeisara. Ríkið kom í stað annars franska lýðveldisins en þriðja franska lýðveldið tók við þegar það leið undir lok.
Sögu síðara keisaraveldisins er venjulega skipt í tvennt. Gerræðislegt stjórnarfar Napóleons III. einkenndi fyrra tímabilið sem stóð frá 1852 til 1860. Á síðara tímabilinu, frá 1860 til 1870, var reynt að gera ríkið að „frjálslyndu keisaraveldi“.[1]
Síðara keisaraveldið leið undir lok þann 4. september 1870 eftir orrustuna við Sedan í fransk-prússneska stríðinu. Þar biðu Frakkar ósigur fyrir Prússum undir stjórn Otto von Bismarck kanslara Prússlands og Napóleon III. var handtekinn. Í kjölfarið var stofnað lýðveldi í París sem hélt stríðinu áfram um skamma hríð.
Tilvísanir
[breyta | breyta frumkóða]- ↑ Guy Antonetti, Histoire contemporaine politique et sociale, Paris, PUF, 1986, bls. 269.