Fara í innihald

Gabriel Boric

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Gabriel Boric
Gabriel Boric árið 2022.
Forseti Chile
Núverandi
Tók við embætti
11. mars 2022
ForveriSebastián Piñera
Persónulegar upplýsingar
Fæddur11. febrúar 1986 (1986-02-11) (38 ára)
Punta Arenas, Magallanes, Chile
ÞjóðerniChileskur
StjórnmálaflokkurConvergencia Social
MakiIrina Karamanos (sambýliskona frá 2019)
HáskóliHáskólinn í Chile
Undirskrift

Gabriel Boric Font (f. 11. febrúar 1986)[1] er chileskur stjórnmálamaður og fyrrverandi stúdentaleiðtogi sem er núverandi forseti Chile.

Boric hefur setið á fulltrúadeild chileska þingsins frá 11. mars 2014 fyrir kjördæmi Magallanes-fylkis. Hann var kjörinn sem óháður frambjóðandi og var endurkjörinn árið 2017 með hæsta fjölda atkvæða af öllum frambjóðendum í Magallanes-fylkinu. Boric vann prófkjör vinstrisinnaða kosningabandalagsins Apruebo Dignidad (ísl. „Ég kýs reisn“) þann 18. júlí 2021 með 60% atkvæðanna og varð þannig forsetaframbjóðandi bandalagsins.

Boric nam við lagadeild Háskólans í Chile og var forseti stúdentafélags háskólans árið 2012.[2][3][4] Hann var meðlimur í stúdentahreyfingunni Sjálfstæða vinstrinu (sp. Izquierda Autónoma) og var framkvæmdastjóri óháðra samtaka undir nafninu Nodo XXI.[5]

Æviágrip

[breyta | breyta frumkóða]

Gabriel Boric fæddist árið 1986 í Punta Arenas og er af króatískum ættum. Faðir hans, Luis Borić, er efnaverkfræðingur og vann hjá ríkisolíufélagi Chile í rúma fjóra áratugi.[6] Móðir hans, María Font, er af katalónsk-spænskum ættum.[7][8]

Boric gekk í breskan skóla í heimaborg sinni.[9][10] Hann flutti til Santíagó til að nema við lagadeild Háskólans í Chile árið 2004.[11]

Stúdentapólitík

[breyta | breyta frumkóða]

Árið 1999 og 2000 tók Boric þátt í endurstofnun Bandalags framhaldsskólanema í Putna Arenas.[12] Eftir að Boric hóf háskólanám gekk hann í stjórnmálahreyfinguna Sjálfstæða vinstrið (sp. Izquierda Autónoma), sem í upphafi nefndist Sjálfstæðir stúdentar (sp. Estudiantes Autónomos). Hann var ráðgjafi Félags laganema við háskólann árið 2008 og varð forseti þess árið 2009. Það ár leiddi Boric 44 daga mótmæli á móti rektornum Roberto Nahum.[13]

Boric bauð sig fram til formennsku Stúdentafélags Háskólans í Chile (FECH) með kosningalistanum Creando Izquierda í kosningum 5.-6. desember árið 2011. Hann var kjörinn forseti stúdentafélagsins með 30,52% á móti sitjandi forsetanum Camilu Vallejo, sem hafði boðið sig fram til endurkjörs með kosningalista ungliðahreyfingar kommúnista.[14]

Á meðan Boric var forseti FECH braust út önnur alda stúdentamótmælanna sem höfðu hafist árið 2011. Hann varð einn helsti talsmaður stúdenta á tíma mótmælanna.[15] Árið 2012 var Boric nefndur á lista yfir hundrað unga leiðtoga í Chile sem birt var í laugardagsblaði fréttablaðsins El Mercurio í samstarfi við Adolfo Ibáñez-háskóla.[16]

Þingseta (2014–)

[breyta | breyta frumkóða]

Árið 2013 gaf Boric kost á sér í þingkosningum sem óháður frambjóðandi í 60. kjördæmi Magallanes-fylkisins og chileska suðurskautsins. Hann var kjörinn með 15.418 atkvæðum (26,18%), hæsta atkvæðafjölda nokkurs frambjóðanda í fylkinu.[17][18] Fjölmiðlar vöktu athygli á því að Boric hefði náð kjöri án þess að vera meðlimur í neinu kosningabandalagi[19] og hefði þannig sigrast á tvíflokkakerfinu í chileskum kosningum.[20][21][22][23]

Boric var svarinn í embætti sem þingmaður á fulltrúadeild chileska þingsins þann 11. mars 2014. Á fyrsta kjörtímabili sínu sat Boric í þingnefnd fyrir mannréttindi, frumbyggjamál, jaðarsvæði og chileska suðurheimskautið, og atvinnu- og almannatryggingar.

Boric náði endurkjöri á fulltrúadeild þingsins árið 2017 með auknum meirihluta. Hann hlaut 15.417 atkvæði (24,62%), sem var aftur hæsti atkvæðafjöldi nokkurs frambjóðanda í fylkinu.

Forsetaframboð 2021

[breyta | breyta frumkóða]

Boric bauð sig fram í forsetakosningum Chile árið 2021. Þann 18. júlí 2021 vann Boric óvæntan sigur í prófkjöri vinstrisinnaða kosningabandalagsins Apruebo Dignidad á móti Daniel Jadue, borgarstjóra Recoleta, með um 60% atkvæðanna.[24] Fyrir forkosninguna hafði Jadue haft forskot gegn Boric í skoðanakönnunum.[25] Eftir sigur sinn í prófkjörinu tilkynnti Boric á Twitter að hann myndi vinna ásamt Jadue til að stuðla að sameiningu vinstriaflanna í forsetakosningunum.[26]

Boric vann sigur í annarri umferð forsetakosninganna þann 19. desember 2021 á móti með um 56 prósent atkvæða á móti íhaldsmanninum José Antonio Kast. Boric tók við af Sebastián Piñera sem forseti Chile árið 2022 og varð yngsti forseti í sögu landsins.[27][28]

Tilvísanir

[breyta | breyta frumkóða]
  1. ↑ Esparza, Robinson (17. nóvember 2011). „Gabriel Boric: El magallánico que quiere desbancar a Camila Vallejo“. El Magallanews.cl, Noticias de Punta Arenas y Magallanes (spænska). Sótt 4. ágúst 2015.
  2. ↑ „Nuevo presidente de la FECh se desmarca de "partidos políticos tradicionales" y critica a Gajardo“. LaSegunda.com (spænska). 7. desember 2011. Sótt 4. ágúst 2015.
  3. ↑ „Boric tras vencer en elecciones Fech: 'Los adversarios no están en la universidad, están en el gobierno y el parlamento' – Nacional – LA TERCERA“. La Tercera (spænska). Grupo Copesa. 7. desember 2011. Afrit af upprunalegu geymt þann 12. janúar 2012. Sótt 4. ágúst 2015.
  4. ↑ „Andrés Fielbaum asume presidencia de la FECh“. Terra (spænska). Afrit af upprunalegu geymt þann 1. desember 2012. Sótt 4. ágúst 2015.
  5. ↑ „Quiénes Somos“. Fundación Nodo XII (spænska). Afrit af upprunalegu geymt þann 17. nóvember 2013. Sótt 24. júlí 2015.
  6. ↑ „Familia Boric Font“ (PDF). laprensaaustral.cl (spænska). 13. október 2013. Afrit af upprunalegu (PDF) geymt þann 2. desember 2013. Sótt 24. júlí 2015.
  7. ↑ „Mi manifiesto: Gabriel Boric, presidente de la Fech“. La Tercera (spænska). Grupo Copesa. 6. maí 2012. Afrit af upprunalegu geymt þann 9. maí 2012. Sótt 4. ágúst 2015.
  8. ↑ Andrés, Marcela (12. desember 2011). „El magallánico que llega a tomar el control de la Fech“. La Tercera (spænska). Grupo Copesa. Afrit af upprunalegu geymt þann 13. febrúar 2012. Sótt 4. ágúst 2015.
  9. ↑ „The British School : List of alumni“ (PDF). Britishschool.cl. Afrit af upprunalegu (PDF) geymt þann 3. apríl 2018. Sótt 10. ágúst 2015.
  10. ↑ Concha, Luis (7. desember 2011). „Gabriel Boric, el "magallánico fundamentalista" de la FECh“. Terra (spænska). Afrit af upprunalegu geymt þann 12. janúar 2012. Sótt 4. ágúst 2015.
  11. ↑ „La historia del rival de Camila Vallejo“. La Tercera (spænska). Grupo Copesa. Afrit af upprunalegu geymt þann 13. desember 2012. Sótt 4. ágúst 2015.
  12. ↑ „Gabriel Boric Font – Reseñas Biográficas Parlamentarias“. Biblioteca del Congreso Nacional de Chile (spænska). Afrit af upprunalegu geymt þann 14 júlí 2016. Sótt 4. ágúst 2015.
  13. ↑ Farfán, Claudia; Pozo, Andrés (12. júní 2009). „Los verdugos de Nahum“. La Tercera (spænska). Grupo Copesa. Afrit af upprunalegu geymt þann 4. mars 2016. Sótt 4. ágúst 2015.
  14. ↑ „Elecciones Fech 2012“. FECH – Federación de Estudiantes de la Universidad de Chile (spænska). Afrit af upprunalegu geymt þann 22. júní 2013. Sótt 24. júlí 2015.
  15. ↑ „5 exigencias fundamentales para un nuevo sistema educacional“. FECH – Federación de Estudiantes de la Universidad de Chile (spænska). 28. júní 2012. Afrit af upprunalegu geymt þann 29. október 2012. Sótt 24. júlí 2015.
  16. ↑ „Red de Líderes. - Gabriel Boric Font (26)“. 2012. Afrit af upprunalegu geymt þann 24. september 2015. Sótt 4. ágúst 2015.
  17. ↑ „Elección de Diputados 2013 – Votación Candidatos por Distrito 60“. Servicio Electoral de Chile (spænska). Afrit af uppruna á 22. júlí 2021. Sótt 22. júlí 2021.
  18. ↑ F.M (17. nóvember 2013). „Vallejo, Jackson, Boric, Cariola y Fuentes: Las caras del movimiento social y estudiantil que llegan al Congreso“. La Tercera (spænska). Grupo Copesa. Afrit af upprunalegu geymt þann 18. nóvember 2013. Sótt 4. ágúst 2015.
  19. ↑ „Cuatro emblemáticos ex dirigentes estudiantiles son electos diputados“. Emol (spænska). 18. nóvember 2013. Sótt 4. ágúst 2015.
  20. ↑ „Edición del 18/11/2013 Página 01- Diario El Pingüino“. El Pingüino (spænska). 18. nóvember 2013. Sótt 4. ágúst 2015.
  21. ↑ „Gabriel Boric, el diputado que derrotó al binominal: "Nuestro voto no está en venta al mejor postor"“. Diario y Radio U Chile (spænska). 21. nóvember 2013. Sótt 4. ágúst 2015.
  22. ↑ Ojeda González, Patricio (18. nóvember 2013). „El nuevo mapa electoral y las claves que dejó la elección parlamentaria – Diario Financiero“. Diario Financiero (spænska). Afrit af uppruna á 2. desember 2013. Sótt 10. ágúst 2015.
  23. ↑ „Diputados: Nueva Mayoría logra una decena de doblajes contra uno de la Alianza“. Cooperativa.cl (spænska). 18. nóvember 2013. Sótt 4. ágúst 2015.
  24. ↑ „Two political upstarts notch upset wins in Chile's presidential primaries“. Reuters. 19. júlí 2021. Sótt 19. júlí 2021.
  25. ↑ T13 (19. maí 2021). „Pulso Ciudadano: Jadue lidera preferencia presidencial con un 19,2% tras elecciones“. T13 (spænska). Sótt 20. maí 2021.
  26. ↑ Boric Font, Gabriel [@gabrielboric] (19. júlí 2021). „Gracias a quienes hoy han confiado en nosotros. Tomo este triunfo con alegría, humildad y sobre todo con sentido de responsabilidad. Gracias también a @danieljadue con quien he conversado y trabajaremos unidos. Para ganar en noviembre hay que convocar más aún. Seguimos!“ [Þakkir til allra sem hafa treyst okkur í dag. Ég tek þessum sigri með gleði, auðmýkt og umfram allt ábyrgðartilfinningu. Ég þakka einnig @danieljadue sem ég hef rætt við og við munum vinna saman. Til að vinna í nóvember verðum við að fá enn fleiri til liðs við okkur. Við höldum áfram!] (X) (spænska). Sótt 19. júlí 2021 – gegnum X.
  27. ↑ Atli Ísleifsson (20. desember 2021). „35 ára vinstrimaður nýr forseti Chile“. Vísir. Sótt 20. desember 2021.
  28. ↑ Markús Þ. Þórhallsson (19. desember 2021). „Gabriel Boric sigurvegari forsetakosninga í Síle“. RÚV. Sótt 20. desember 2021.


Fyrirrennari:
Sebastián Piñera
Forseti Chile
(11. mars 2022 –)
 Eftirmaður:
Enn í embætti


Sótt frá „https://is.wikipedia.org/w/index.php?title=Gabriel_Boric&oldid=1875097“