Lega Nord

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Norðurbandalagið
Lega Nord
Formaður Matteo Salvini
Stofnár 8. janúar 1991; fyrir 33 árum (1991-01-08)
Höfuðstöðvar Via Bellerio, 41
20161 Mílanó
Stjórnmálaleg
hugmyndafræði
Ítölsk þjóðernishyggja, sambandshyggja, hægristefna, öfgahægristefna, lýðhyggja
Einkennislitur Grænn     
Sæti á fulltrúadeild
Sæti á öldungadeild
Sæti á Evrópuþinginu
Vefsíða leganord.org

Lega Nord (fullt nafn: Lega Nord per l'Indipendenza della Padania}, stundum þýtt á íslensku sem Norðursambandið, en oftar Norðurbandalagið er ítalskur stjórnmálaflokkur þjóðernishyggju og lýðhyggju. Hann boðar aukið sjálfstæði norðurhéraða Ítalíu, Padaníu. Flokkurinn hefur barist gegn auknum samruna og samvinnu Evrópuríkja sem og ólöglegum innflytjendum á Ítalíu.

Stefna[breyta | breyta frumkóða]

Lega Nord talaði lengi fyrir aðskilnaði og sjálfstæði norðurhérða Ítalíu, eða Padaníu, sem er landsvæðið í Pó-dalnum (Padus er latneska heitið á Pó-fljótinu).[1] Nafn flokksins, „Sjálfstæðisflokkur Padaníu“, ber þessi áform með sér.

Haustið 1996 lýstu leiðtogar flokksins yfir stofnun „lýðveldisins Padaníu" við fremur litlar undirtektir meirihluta samlanda sinna.[2][3] Flokkurinn hefur að stefnu að Ítalíu verði breytt úr einingarríki í sambandsríki, meiri áhersla verði á svæðishyggju og svæðisbundið sjálfræði héraða, sérstaklega norðurhéraða Ítalíu.[4]

Í anda lýðhyggju hefur flokkurinn alið á tortryggni með því að stilla upp hlutum andspænis hvorum öðrum; til að mynda „innflytjendur gegn innfæddum“ eða „almenningur gegn elítunni“. Flokkurinn hefur lagt áherslu á beint lýðræði, sem andsvar við fulltrúalýðræðinu, sem talsmenn hans telja að hafi að mörgu leyti gengið sér til húðar.[5]

Norðurbandalagið boðar þjóðernishyggju Padaníu. Það hefur barist hart gegn ólöglegum innflytjendum á Ítalíu og berst gegn auknum samruna og samvinnu Evrópuríkja.[6]  Einnig hefur bandalagið barist gegn auknum réttindum samkynhneigðra[7] og verið á móti lögleiðingu hjónabands samkynhneigðra. Flokksmenn hafa stutt afglæpavæðingu vændis.[8] Forysta flokksins hefur lagst gegn lögskyldum bólusetningum.[9]

Flokkurinn gekk til liðs við „Identity and Democracy“ á Evrópuþinginu sem er flokkahópur þjóðernis- og lýðhyggjuflokka sem berjast gegn aðild ríkja að Evrópusambandinu[10] og myntsamstarfi Evrópuríkja.

Merki[breyta | breyta frumkóða]

Merki Norðurbandalagsins er dregið af þekktri styttu af riddara úr orrustu hers Barbarossa og hermanna Langbarðabandalagsins við bæinn Legnano í Langbarðalandi á Ítalíu, 29. maí 1176.[11]  Að auki er í merki flokksins græn „Sól Alpanna“ sem myndar fyrirhugaðan fána Padaníu samkvæmt Lega Nord.[12]

Saga og fylgisþróun[breyta | breyta frumkóða]

Matteo Salvini á fundi Lega Nord árið 2013.
Frá útifundi Norðurbandalagsins árið 2013 sjást hinir ýmsu fánar frá norðurhéruðum Ítalíu.

Norðurbandalagið var stofnað 1991 við sameiningu sex smáflokka úr norðurhéruðum Ítalíu sem vildu meira sjálfræði og sjálfstæði. Upphaflegur leiðtogi flokksins var Umberto Bossi. Árið 2014 bauð Matteo Salvini sig gegn Bossi og hlaut kosningu.

Fylgi flokksins hefur verið kringum 15% á landsvísu sem gerir hann nokkuð stærri en Forza Italia og þar með stærsta hægri flokkinn á Ítalíu. Fylgi hans er þó skiljanlega mun meira á Norður-Ítalíu, þar sem það fer jafnvel yfir 50% á stórum svæðum norð-austur Ítalíu. Frá og með árinu 2018 hefur fylgi flokksins aukist og flokkurinn gjarnan mælst með hátt í fjörutíu prósenta stuðning í könnunum.

Árið 2016 einkenndist stjórnmálafylgi á Ítalíu af „þrípólarisma“ þar sem Lýðræðisflokkurinn, Fimmstjörnuhreyfingin og Bandalag hægri flokka mynduðu hver um sig framboð í kringum 30%. Hinum eftirstandandi 10 prósentum er síðan deilt milli tveggja smáflokka á hægri og vinstri vængnum.

Í ítölsku þingkosningunum árið 2018 varð Norðurbandalagið þriðji stærsti flokkurinn á ítalska þinginu á eftir Fimmstjörnuhreyfingunni og Lýðræðisflokknum. Norðurbandalagið myndaði ríkisstjórn ásamt Fimmstjörnuhreyfingunni og var Matteo Salvini innanríkisráðherra. Hann sleit stjórnarsamstarfi flokkanna tveggja árið 2019 í von um að geta nýtt sér fylgisaukningu Norðursambandsins í nýjum kosningum. Það gekk ekki eftir því að í stað þess að kalla til kosninga stofnaði Fimmstjörnuhreyfingin til nýrrar ríkisstjórnar í samstarfi við Lýðræðisflokkinn.[13][14]

Í febrúar 2021 gekk Norðurbandalagið í þjóðstjórn ásamt Lýðræðisflokknum, Fimmstjörnuhreyfingunni og fleiri flokkum undir forsæti Mario Draghi.[15]

Tilvísanir[breyta | breyta frumkóða]

  1. Bjarnason, Björn. „Stór-Þýskaland, evran og aðskilnaðarhreyfingar - Pistill - Evrópuvaktin“. evropuvaktin.is. Afrit af upprunalegu geymt þann 28. september 2021. Sótt 14. júlí 2022.
  2. Háskólabókasafn, Landsbókasafn Íslands-. „Tímarit.is“. timarit.is. Sótt 14. júlí 2022.
  3. Háskólabókasafn, Landsbókasafn Íslands-. „Tímarit.is“. timarit.is. Sótt 14. júlí 2022.
  4. „Lega Nord“, Wikipedia (enska), 22. júní 2022, sótt 14. júlí 2022
  5. „Dagblaðið Vísir - DV - 42. tölublað (03.06.2014) - Tímarit.is“. timarit.is. Sótt 15. júlí 2022.
  6. „Dagblaðið Vísir - DV - 10. tölublað (08.03.2019) - Tímarit.is“. timarit.is. Sótt 15. júlí 2022.
  7. „Commission backs Italian LGBTQI bill proposal sunk by parliament“. www.euractiv.com (bresk enska). 29. júní 2022. Sótt 15. júlí 2022.
  8. Carta dei Valori. Noi con Salvini. 2015. Afrit af upprunalegu geymt þann 11. febrúar 2018. Sótt 26. júlí 2018.
  9. https://www.ft.com/content/e513740e-761a-11e8-b326-75a27d27ea5f
  10. „Lega - Italy“. Identity and Democracy Group - English (enska). Sótt 14. júlí 2022.
  11. „Lega Nord“, Wikipedia (enska), 22. júní 2022, sótt 14. júlí 2022
  12. „Lega Nord“, Wikipedia (enska), 22. júní 2022, sótt 14. júlí 2022
  13. „Ríkisstjórn Ítalíu fallin“. RÚV. 8. ágúst 2019. Sótt 27. ágúst 2019.
  14. „Ný ríkisstjórn komin á koppinn á Ítalíu“. Vísir. 3. september 2019. Sótt 3. september 2019.
  15. „Drag­hi verður for­sæt­is­ráðherra Ítal­íu“. mbl.is. 12. febrúar 2021. Sótt 13. febrúar 2021.