„Bayeux-refillinn“: Munur á milli breytinga

Efni eytt Efni bætt við

Innfellt

Útgáfa síðunnar 20. október 2010 kl. 11:40

Bayeux-refillinn – (borið fram: bæjö-refillinn) – er 70 metra langt og um 50 cm breitt refilsaumað klæði, sem sýnir orrustuna við Hastings árið 1066. Refillinn er varðveittur í safni skammt frá dómkirkjunni í Bayeux í Normandí, en var áður í dómkirkjunni þar.

Um refilinn

Bayeux-refillinn var líklega gerður samkvæmt pöntun frá Odo biskupi af Bayeux, sem var hálfbróðir Vilhjálms sigursæla. Talið er að hann hafi verið saumaður í nunnuklaustri á Englandi. Á reflinum er aðdragandi orrustunnar við Hastings og orrustan sjálf sýnd í myndasöguformi, sem var skiljanlegt öllum almenningi. Tilgangurinn hefur verið að halda á lofti þessum sögulega atburði, auk þess sem það hafði áróðursgildi að sýna atburðina frá sjónarhóli sigurvegaranna.

Fram á 19. öld töldu flestir að kona Vilhjálms, Matthildur af Flæmingjalandi, hefði látið sauma refilinn, og var hann í Frakklandi oft kallaður „refill Matthildar drottningar“. Nú eru flestir þeirrar skoðunar að Odo biskup hafi pantað hann. Fyrir því eru einkum þrenn rök: 1) Refillinn var eign dómkirkjunnar í Bayeux, sem Odo lét byggja. 2) Þrír af fylgismönnum Odos sem nefndir eru í Dómsdagsbókinni ensku, eru sýndir á reflinum. 3) Refillinn gæti hafa verið sýndur fyrst við vígslu dómkirkjunnar 1077. Fram hafa komið fleiri kenningar, t.d. að Edit af Wessex, ekkja Játvarðar góða, hafi látið gera hann. Á reflinum er skýringartexti á latínu, og koma fram í honum fornensk orð, sem benda til að refillinn sé enskt verk. Enskur útsaumur (Opus Anglicanum) var víðkunnur á miðöldum. Þá hafa slíkir reflar verið algengir, en yfirleitt í smærri stíl – styttri.

Bayeux-refillinn hefur líklega varðveist af því að hann var svo langur, að hann var aðeins hengdur upp við hátíðlegustu tækifæri.

Eftirgerð í fullri stærð var árið 1886 sett upp í safni í Reading á Englandi.

Árið 2000 hóf hópur útsaumskvenna í Álaborg í Danmörku að gera nákvæma eftirmynd, með upprunalegum aðferðum og jurtalituðu garni. Í febrúar 2010 vantaði 20 metra upp á að verkinu væri lokið.

Tengt efni

Heimildir

Björn Th. Björnsson: „Byrt á borða.“ Aldateikn, Mál og menning, Rvík 1973, 49–92.
Mogens Rud: Bayeux Tapetet og slaget ved Hastings 1066. Christian Ejlers Forlag, Kbh. 1996. ISBN 87-7241-704-8.
Mogens Rud: Ælfgyva og andre gåder i Bayeux-tapetet. Christian Ejlers Forlag, Kbh. 2006. ISBN 87-7241-112-0.
Fyrirmynd greinarinnar var „Bayeux-tapetet“ á dönsku útgáfu Wikipedia. Sótt 18. október 2010.

Tenglar

Myndefni

Bayeux-refillinn í heild.

Skip Haralds Guðinasonar siglir yfir Ermarsund.
Normannskir riddarar sækja fram.
Hermenn Vilhjálms ráðast á kastala í Bretagne.
Halastjarna Halleys birtist á himni.
Vilhjálmur í hásæti sínu.

Snið:Link GA

@@ Lína 1: / Lína 1: @@
 [[Mynd:Tapisserie agriculture.JPG|thumb|310px|Hluti af Bayeux-reflinum. Sendiboðar Vilhjálms hertoga koma til Guys greifa af Ponthieu.<br />Fyrir ofan stendur á latínu: ...UBI:NUNTII:WILLELMI:DU[CI]..<br />Þ.e.: „Þarna [koma] sendimenn Vilhjálms hertoga ...“]]
-'''Bayeux-refillinn''' – (borið fram: ''bæjö-refillinn'') – er 70 metra langt og um 50 cm breitt [[refilsaumur|refilsaumað]] klæði, sem sýnir [[orrustan við Hastings|orrustuna við Hastings]] árið [[1066]]. [[Refill]]inn er varðveittur í safni skammt frá dómkirkjunni í [[Bayeux]] í [[Normandí]], en var áður í dómkirkjunni þar.
+'''Bayeux-refillinn''' – (borið fram: ''bæjö-refillinn'') – er 70 metra langt og um 50 cm breitt [[refilsaumur|refilsaumað]] klæði, sem sýnir [[orrustan við Hastings|orrustuna við Hastings]] árið [[1066]]. [[Refill]]inn er varðveittur í safni skammt frá dómkirkjunni í [[Bayeux]] í [[Normandí]], en var áður í [[Dómkirkjan í Bayeux|dómkirkjunni]] þar.
 == Um refilinn ==
 Bayeux-refillinn var líklega gerður samkvæmt pöntun frá [[Odo biskup]]i af Bayeux, sem var hálfbróðir [[Vilhjálmur sigursæli|Vilhjálms sigursæla]]. Talið er að hann hafi verið saumaður í [[nunnuklaustur|nunnuklaustri]] á Englandi. Á reflinum er aðdragandi orrustunnar við Hastings og orrustan sjálf sýnd í [[myndasaga|myndasöguformi]], sem var skiljanlegt öllum almenningi. Tilgangurinn hefur verið að halda á lofti þessum sögulega atburði, auk þess sem það hafði áróðursgildi að sýna atburðina frá sjónarhóli sigurvegaranna.
-Fram á 19. öld töldu flestir að kona Vilhjálms, [[Matthildur af Flæmingjalandi]], hefði látið sauma refilinn, og var hann í Frakklandi oft kallaður „refill Matthildar drottningar“. Nú eru flestir þeirrar skoðunar að Odo biskup hafi pantað hann. Fyrir því eru einkum þrenn rök: 1) Refillinn var eign dómkirkjunnar í Bayeux, sem Odo lét byggja. 2) Þrír af fylgismönnum Odos sem nefndir eru í [[Dómsdagsbókin]]ni ensku, eru sýndir á reflinum. 3) Refillinn gæti hafa verið sýndur fyrst við vígslu dómkirkjunnar 1177. Fram hafa komið fleiri kenningar, t.d. að [[Edit af Wessex]], ekkja [[Játvarður góði|Játvarðar góða]], hafi látið gera hann. Á reflinum er skýringartexti á latínu, og koma fram í honum fornensk orð, sem benda til að refillinn sé enskt verk. Enskur útsaumur ([[opus Anglicanum]]) var víðkunnur á [[miðaldir| miðöldum]]. Þá hafa slíkir reflar verið algengir, en yfirleitt í smærri stíl – styttri.
+Fram á 19. öld töldu flestir að kona Vilhjálms, [[Matthildur af Flæmingjalandi]], hefði látið sauma refilinn, og var hann í Frakklandi oft kallaður „refill Matthildar drottningar“. Nú eru flestir þeirrar skoðunar að Odo biskup hafi pantað hann. Fyrir því eru einkum þrenn rök: 1) Refillinn var eign dómkirkjunnar í Bayeux, sem Odo lét byggja. 2) Þrír af fylgismönnum Odos sem nefndir eru í [[Dómsdagsbókin]]ni ensku, eru sýndir á reflinum. 3) Refillinn gæti hafa verið sýndur fyrst við vígslu dómkirkjunnar 1077. Fram hafa komið fleiri kenningar, t.d. að [[Edit af Wessex]], ekkja [[Játvarður góði|Játvarðar góða]], hafi látið gera hann. Á reflinum er skýringartexti á latínu, og koma fram í honum fornensk orð, sem benda til að refillinn sé enskt verk. Enskur útsaumur ([[Opus Anglicanum]]) var víðkunnur á [[miðaldir| miðöldum]]. Þá hafa slíkir reflar verið algengir, en yfirleitt í smærri stíl – styttri.
 Bayeux-refillinn hefur líklega varðveist af því að hann var svo langur, að hann var aðeins hengdur upp við hátíðlegustu tækifæri.