Matthildur af Flæmingjalandi
Matthildur af Flæmingjalandi (um 1031 – 2. nóvember 1083) (enska: Matilda of Flanders, franska: Mathilde de Flandre) var drottning Englands frá 1066 til dauðadags, eiginkona Vilhjálms 1. Englandskonungs og móðir konunganna Vilhjálms 2. og Hinriks 1.
Matthildur var dóttir Baldvins 5., greifa af Flæmingjalandi og Adèle Capet, dóttur Róberts 2. Frakkakonungs. Vilhjálmur bastarður, hertogi af Normandí, bað hennar en sagt er að hún hafi ekki viljað hann i fyrstu þar sem hún taldi sig of tiginborna til að giftast bastarði. Ýmsar sagnir eru um hvernig kvonbænirnar gengu en á endanum skipti Matthildur um skoðun og giftist Vilhjálmi þótt páfinn legði bann við þvi vegna skyldleika þeirra. Þau giftust 1053 og áttu saman tíu eða ellefu börn - synirnir voru fjórir en um dæturnar er allt óljósara og aðeins ein þeirra eignaðist afkomendur, Adela móðir Stefáns af Blois, síðar Englandskonungs.
Hjónaband þeirra virðist hafa verið gott en þó hljóp snurða á þráðinn þegar Róbert sonur þeirra gerði uppreisn gegn föður sínum því Matthildur tók afstöðu með honum. Eftir að hún lést varð Vilhjálmur mun harðari stjórnandi en áður og var dauða hennar kennt um.
Matthildur var sögð hafa verið smávaxnasta drottning Bretlands og fyrir misskilning komst sú sögn á kreik að hún hefði aðeins verið 127 cm á hæð. Mælingar sem gerðar voru á hluta af beinum hennar, sem varðveist hafa, árið 1819 og aftur 1959 leiddu þó í ljós að hún hefur líklega verið um 150 cm há.
Heimildir
[breyta | breyta frumkóða]- Fyrirmynd greinarinnar var „Matilda of Flanders“ á ensku útgáfu Wikipedia. Sótt 6. ágúst 2010.