„Rafmótstaða“: Munur á milli breytinga

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Efni eytt Efni bætt við
SieBot (spjall | framlög)
Xqbot (spjall | framlög)
Lína 40: Lína 40:
[[hi:विद्युत प्रतिरोध]]
[[hi:विद्युत प्रतिरोध]]
[[hr:Električni otpor]]
[[hr:Električni otpor]]
[[ht:Rezistans (kouran)]]
[[hu:Elektromos ellenállás]]
[[hu:Elektromos ellenállás]]
[[hy:Դիմադրություն (էլեկտրական)]]
[[hy:Դիմադրություն (էլեկտրական)]]
Lína 70: Lína 71:
[[sv:Resistans]]
[[sv:Resistans]]
[[th:ความต้านทานไฟฟ้า]]
[[th:ความต้านทานไฟฟ้า]]
[[tl:Resistensiya]]
[[uk:Електричний опір]]
[[uk:Електричний опір]]
[[ur:برقی مزاحمت]]
[[ur:برقی مزاحمت]]

Útgáfa síðunnar 5. ágúst 2010 kl. 08:54

Rafmótstaða (oftast kölluð (raf)viðnám) er tregða rafleiðara við að flytja rafstaum og veldur spennufalli í rafrás. Er yfirleitt fasti í rafrásum, en er þó háð hita leiðarans.

Skilgreining

Ef rafleiðari ber einsleitan jafnstraum má reikna rafmótstöðu með eftirfarandi jöfnu:

þar sem

l er lengd leiðara,
A er þverskurðarflatarmál hans og
ρ eðlisviðnám.

Rafmótstaða í riðstraumsrás kallast samviðnám og er summa raun- og launviðnáms rásarinnar. Í jafnstraumsrás er launviðnám núll, þ.a. rafviðnám er eingönu raunviðnám.

Ohmslögmál gefur samband rafspennu, V, rafstraums I og rafmótstöðu R í rafrás með jöfnunni V = IR. Ofurleiðari hefur enga rafmótstöðu.