Helgisaga Ólafs Haraldssonar

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu

Helgisaga Ólafs Haraldssonar eða Helgisaga Óláfs konungs er konungasaga sem fjallar um Ólaf helga Noregskonung. Hún er með köflum nánast samhljóða Elstu sögu Ólafs helga, sem er að miklu leyti glötuð. Sagan er frekar sundurlaus og stirðlega samin og er að nokkru byggð á dróttkvæðum. Í sögunni er Ólafur konungur ekki sveipaður neinum dýrðarljóma, en í lok hennar er sagt frá nokkrum jarteiknum (kraftaverkum) Ólafs, sem eru ástæðan fyrir helgisögu-nafninu. Í sögunni hefur varðveist athyglisverður kveðskapur.

Sagan er varðveitt í einu norsku handriti frá miðri 13. öld eða skömmu fyrr, og er þar heil, sem er óvenjulegt um svo gamalt handrit.

Höfundurinn er ókunnur, en gæti hafa verið Norðmaður. Talið er að sagan sé samin skömmu eftir 1200.

Snorri Sturluson virðist ekki hafa notað hana, þegar hann setti saman Ólafs sögu helga hina sérstöku og Heimskringlu.

Útgáfur[breyta | breyta frumkóða]

  • Rudolf Keyser og Carl Richard Unger (útg.): Ólafs saga hins helga, Christiania 1849.
  • Oscar Albert Johnsen (útg.): Olafs saga hins helga : efter pergamenthaandskrift i Uppsala universitetsbibliotek, Delagardieske samling nr. 8 II, Kristiania 1922.
  • Guðni Jónsson (útg.): Konungasögur 1, Íslendingasagnaútgáfan, Rvík 1957.
Ljósprentun handrits

Heimildir[breyta | breyta frumkóða]

Tenglar[breyta | breyta frumkóða]