Baldvin Einarsson
Baldvin Einarsson (2. ágúst 1801 – 9. febrúar 1833 Kaupmannahöfn) má telja einn af upphafsmönnum íslensku sjálfsstæðishreyfingarinnar. Baldvin gaf út ritið Ármann á Alþingi árið 1829 til að koma skoðunum sínum á framfæri.
Baldvin Einarsson var fæddur að Molastöðum í Fljótum og var sonur hjónanna Einars Guðmundssonar á Lambanesi í Fljótum, hreppstjóra og Guðrúnar Pétursdóttur. Hann nam lögfræði við Kaupmannahafnarháskóla.
Sagnfræðingurinn Nanna Ólafsdóttir gaf út ævisögu Baldvins árið 1961.
Andlát Baldvins
[breyta | breyta frumkóða]Að Baldvin þótti hinn mesti söknuður og mannskaði, því hann þótti líklegur til mikillar nytsemdar landi og lýð, þar eð allt fór saman hjá honum í senn: víðtæk þekking, brennandi áhugi og bestu mannkostir. Hafði enginn maður orðið þjóðinni almennt jafn-harmdauði síðan Eggert Ólafsson leið. Bjarni Thorarensen hóf að kveða saknaðarstef eftir hann, og fer þannig af stað, að ætla mætti að orðið hefði snilldarkvæði, í líkingu við önnur hin bestu saknaðarljóð hans ef áfram hefði haldist. Er þetta hvort tveggja í senn upphaf og endir kvæðisins:
- Ísalands
- óhamingju
- verður allt að vopni;
- eldur úr iðrum þess,
- ár úr fjöllum
- breiðum byggðum eyða.
Sagt er að söknuðurinn hafi tekið fyrir kverkar honum, er hér var komið, og varnað honum máls. Íslenskir námsmenn í Kaupmannahöfn kostuðu útför Baldvins. [1]
Tilvísanir
[breyta | breyta frumkóða]Tenglar
[breyta | breyta frumkóða]
| Fyrirrennari: Þórður Jónassen |
|
Eftirmaður: Þórður Jónassen | |||
