Vínlandskortið

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu

Vínlandskortið er landakort sem fannst árið 1957. Kortið er um 35 cm á breidd og 48 cm á hæð og er það skrifað á bókfell, sem talið er fullvíst að sé frá 15. öld. Kortið sjálft var hins vegar talið falsað af sumum sérfræðingum m.a. vegna rannsókna á efnainnihaldi bleksins.

Vínlandskortið fannst bundið inn í handritið Historia Tartarorum um sögu Tartara. Það handrit er talið ófalsað og fjallar um sögu og siði Mongóla og virðist vera eldri útgáfa af minningum Ítalans Giovanni da Pian del Carpine. Carpine skrifaði seinna aðra lengri sögu af ferðum sínum.

Vínlandskortið fannst árið 1957 (þremur árum áður en minjar um norræna menn fundust í L'Anse aux Meadows) og var boðið Yale háskólanum til kaups, en háskólinn hafði ekki bolmagn til kaupanna. Paul Mellon keypti þá kortið og ánafnaði til Yale eftir að tveir safnstjórar við British Museum og einn bókasafnsfræðingur við Yale höfðu úrskurðað um trúverðugleika þess. Rannsókn þeirra á kortinu varð að vera leynileg að ósk Mellons og höfðu þremenningarnir því ekki möguleika á að kalla til sérfræðinga.

Árið 2021 kom í ljós að kortið er falsað. [1]


Heimildir[breyta | breyta frumkóða]

Tilvísanir[breyta | breyta frumkóða]

  1. Vínlandskortið er falsaðRúv, skoðað 1/10 2021