Leyndarskjalavörður
Leyndarskjalavörður – (danska: gehejmearkivar) – var embættistitill yfirmanns Leyndarskjalasafnisins í Kaupmannahöfn. Þetta var bæði virðulegt og ábyrgðarmikið embætti, sem framan af fól m.a. í sér skjalagerð, en að meginhluta var um skjalavörslu að ræða.
Þrír Íslendingar voru leyndarskjalaverðir:
- Árni Magnússon, 1725–1730. — Var ritari á safninu með hléum frá 1697.
- Grímur Jónsson Thorkelín, 1791–1829. — Starfaði á safninu frá 1780.
- Finnur Magnússon, 1829–1847. — Starfaði á safninu frá 1823.
Af öðrum leyndarskjalavörðum má nefna:
- Peder Schumacher (Griffenfeld)1663–1676
- Fredrik Wolf 1676–1677.
- Kasper Schøller 1677–168*.
- Mathias Moth 168*–1699.
- Frederik Rostgaard, 1700–1725.
- Árni
- Hans Gram, 1731–1748.
- Jacob Langebek, 1748–1775.
- Gerhard Schøning, 1775–1780.
- Christian Eberhard Voss, 1780–1791.
- Grímur
- Finnur
- Caspar Frederik Wegener, 1848–1882.
- Adolf Ditlev Jørgensen, 1883–1889.
Árið 1883 var Leyndarskjalasafninu stjórnað af Adolf Ditlev Jørgensen sem einnig veitti Skjalasafni konungsríkisins (Kongerigets arkiv, stofnað 1861) forstöðu. Þegar Ríkisskjalasafnið var stofnað, 1889, tók hann við embætti ríkisskjalavarðar (sem samsvarar embætti þjóðskjalavarðar hér á landi).
Heimild
[breyta | breyta frumkóða]- Danska Wikipedian, 14. febrúar 2008, og fleiri heimildir.
- A.D. Jørgensen. Udsigt over de danske rigsarkivers historie. København 1884.