„Þ“: Munur á milli breytinga

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Efni eytt Efni bætt við
Lagaði innsláttarvillu
Merki: Farsímabreyting Breyting frá farsímaforriti
þþþþþþþþþþþþþþþþþ
Lína 1: Lína 1:
{{Stafrófið}}
{{Stafrófið}}


'''Þ''' eða '''þ''' (skrifað ''þorn'', borið fram „þoddn“) er þrítugasti [[bókstafur]]inn í [[íslenska stafrófið|íslenska stafrófinu]] eins og það er nú haft, en var áður 34. stafurinn (á meðan c, q, z og w voru höfð með). Þ kemur aðeins fyrir í upphafi orðs ('''''þ'''úfa'', '''''þ'''jófur'') eða sem fyrsti stafur í síðari lið samsettra orða (''far'''þ'''egi''), og endar því ekkert orð á bókstafnum þ. Þ er [[Óraddað tannmælt önghljóð|óraddað og tannmælt önghljóð]] í nútímamáli, og var líkt í fornmáli- en þorn var stundum ritað í staðin fyrir ''[[ð]]'' (t.d. ''ver'''þ'''a'').<ref>Íslensk orðabók, Menningarsjóður- Reykjavík [[1963]]. Ritstjóri, Árni Böðvarsson</ref> Þ hefur verið notað samfellt í íslensku frá upphafi.<ref name="isennfornogny">[http://bella.mrn.stjr.is/utgafur/islenska.pdf Íslenska: í senn forn og ný]</ref>
'''Þ''' eða '''þ''' (skrifað ''þorn'', borið fram „þoddn“)þþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþ er þrítugasti [[bókstafur]]inn í [[íslenska stafrófið|íslenska stafrófinu]] eins og það er nú haft, en var áður 34. stafurinn (á meðan c, q, z og w voru höfð með). Þ kemur aðeins fyrir í upphafi orðs ('''''þ'''úfa'', '''''þ'''jófur'') eða sem fyrsti stafur í síðari lið samsettra orða (''far'''þ'''egi''), og endar því ekkert orð á bókstafnum þ. Þ er [[Óraddað tannmælt önghljóð|óraddað og tannmælt önghljóð]] í nútímamáli, og var líkt í fornmáli- en þorn var stundum ritað í staðin fyrir ''[[ð]]'' (t.d. ''ver'''þ'''a'').<ref>Íslensk orðabók, Menningarsjóður- Reykjavík [[1963]]. Ritstjóri, Árni Böðvarsson</ref> Þ hefur verið notað samfellt í íslensku frá upphafi.<ref name="isennfornogny">[http://bella.mrn.stjr.is/utgafur/islenska.pdf Íslenska: í senn forn og ný]</ref>


== Saga þorns ==
== Saga þorns ==

Útgáfa síðunnar 10. mars 2017 kl. 12:26

Íslenska stafrófið
Aa Áá Bb Dd Ðð Ee
Éé Ff Gg Hh Ii Íí
Jj Kk Ll Mm Nn Oo
Óó Pp Rr Ss Tt Uu
Úú Vv Xx Yy Ýý Þþ
Ææ Öö

Þ eða þ (skrifað þorn, borið fram „þoddn“)þþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþþ er þrítugasti bókstafurinn í íslenska stafrófinu eins og það er nú haft, en var áður 34. stafurinn (á meðan c, q, z og w voru höfð með). Þ kemur aðeins fyrir í upphafi orðs (þúfa, þjófur) eða sem fyrsti stafur í síðari lið samsettra orða (farþegi), og endar því ekkert orð á bókstafnum þ. Þ er óraddað og tannmælt önghljóð í nútímamáli, og var líkt í fornmáli- en þorn var stundum ritað í staðin fyrir ð (t.d. verþa).[1] Þ hefur verið notað samfellt í íslensku frá upphafi.[2]

Saga þorns

Táknið Þ var notað í norrænu rúnaletri og var nefnt þurs, í engilsaxnesku rúnaletri hét samsvarandi stafur þorn. Ekki er ólíklegt að latneski bókstafurinn þ hafi verið tekinn upp í íslensku og norsku fyrir ensk áhrif og bendir hið íslenska nafn stafsins til þess. Elstu heimildir um notkun þ í íslensku eru í handritum frá miðri 12. öld. Norðmenn hættu að nota bókstafinn þ um 1400 en yngstu dæmi um notkun þ í enskum handritum eru frá miðri 15. öld. Fyrsti málfræðingurinn bjó til fjögur tákn fyrir þau sérhljóð sem þá voru ekki til í latínu en í Fyrstu málfræðiritgerðinni stendur:

Staf þann er flestir menn kalla þorn þann kalla ég af því heldur the að þá er það atkvæði hans í hverju máli sem eftir lifir nafnsins er úr er tekinn raddarstafur úr nafni hans, sem alla hefi ég samhljóðendur samda í það mark nú sem ég reit snemma í þeirra umræðu. Skal þ standa fyrri í stafrófi en titull þó að ég hafi síðar umræðu um hann því að hann er síðast í fundinn, en af því fyrr um titul að hann var áður í stafrófi og ég lét hann þeim fylgja í umræðu eru honum líkir þarfnast sína jartein. Höfuðstaf the-sins rita ég hvergi nema í vers upphafi því að hans atkvæði má eigi æxla þótt hann standi eftir raddarstaf í samstöfun.
 
— Úr Fyrstu málfræðiritgerðinni eftir fyrsta málfræðinginn

Tíðni

Stafurinn þorn kemur fram í um 1,59% skipta[3]

Heimildir

  1. Íslensk orðabók, Menningarsjóður- Reykjavík 1963. Ritstjóri, Árni Böðvarsson
  2. Íslenska: í senn forn og ný
  3. Tíðni orða í mörgum tungumálum

Ytri tenglar

  • „Hver er uppruni íslensku bókstafanna ð og þ?“. Vísindavefurinn.
  • „Hver er tíðni bókstafa í íslensku ritmáli?“. Vísindavefurinn.
  • Svona eru þorn smíðuð af Ísment
  • On the status of the Latin letter þorn and of its sorting order, Michael Everson og Baldur Sigurðsson
  Þessi grein er stubbur. Þú getur hjálpað til með því að bæta við greinina.