Juniperus indica

Juniperus indica
	;
Ástand stofns
	; Ekki í útrýmingarhættu (IUCN)
Vísindaleg flokkun
Ríki:	Jurtaríki (Plantae);
Fylking:	Berfrævingar (Pinophyta);
Flokkur:	Barrtré (Pinopsida);
Ættbálkur:	Barrviðarbálkur (Pinales);
Ætt:	Einisætt (Cupressaceae);
Ættkvísl:	Juniperus;
Tegund:	J. indica;
Tvínefni
	Juniperus indica; Bertol.
Samheiti
	Juniperus wallichiana Hook. f. & Thomson ex Parl.; Juniperus wallichiana Hook.f. & Thomson ex E.Brandis; Sabina indica (Bertol.) L.K.Fu & Y.F.Yu; Sabina wallichiana (Hook.f. & Thomson ex E.Brandis) W.C.Cheng & L.K.Fu;

Juniperus indica er einitegund upprunnin úr háfjöllum Himalaja, þar sem hann kemur fyrir frá Indusdal í Kasmír austur til vestur Yunnan í Kína.^[2]

Þess má geta að hann er sú trjáplanta sem vex hæst yfir sjó, hann hefur fundist svo hátt sem í 5200 m hæð í suður Tíbet; lægst fer hann í 2600 m. yfir sjávarmáli.

Þetta er runni sem verður 50 til 200 sm hár, með að mestu láréttan greinavöxt.Nálarnar eru dökk grágrænar, með tvær formgerðir; fullorðnar plöntur með hreisturlík blöð 1 til 3 mm löng, meðan ungplöntur eru að mestu með nálarlaga blöð 5 til 8mm löng, en nálarlaga blöð geta einnig verið á skyggðum sprotum á fullorðnum plöntum. Blöðin eru þrjú í hvirfingu á kröftugum aðalsprotum, og og gagnstæð pör á grennri, seinvaxnari sprotum. Hann er einkynja, með plöntur annaðhvort karlkyns eða kvenkyns. Þroskaðir berkönglarnir eru egglaga, 6 til 10mm langir, gljáandi svartir, og innihalda eitt fræ. Fræin dreifast þegar fuglar éta berkönglana.