Jean-Luc Mélenchon
Jean-Luc Mélenchon | |
|---|---|
.jpg) Jean-Luc Mélenchon árið 2017. | |
| Fæddur | 19. ágúst 1951 |
| Störf | Stjórnmálamaður |
| Flokkur | Sósíalistaflokkurinn (1977–2008) Vinstriflokkurinn (2008-2016) Óbugað Frakkland (2016-) |
| Vefsíða | https://melenchon.fr |
| Undirskrift | |
 | |
Jean-Luc Mélenchon (f. 19. ágúst 1951) er franskur stjórnmálamaður og formaður vinstriflokksins Óbugaðs Frakklands (franska: La France insoumise eða FI).
Mélenchon gekk í franska Sósíalistaflokkinn árið 1976. Hann var kjörinn í sveitarstjórn Massy árið 1983, héraðsstjórn Essonne árið 1985 og á franska þingið árið 1986. Hann var menntamálaráðherra Frakklands frá 2000 til 2002 í ríkisstjórn Lionels Jospin.
Mélenchon var meðlimur í vinstri væng Sósíalistaflokksins þar til á flokksþingi flokksins í Reims árið 2008. Á þinginu lýsti Mélenchon því yfir að hann hyggðist segja sig úr flokknum og stofna sinn eigin flokk, Vinstriflokkinn (franska: Parti de gauche eða PG). Mélenchon var meðformaður Vinstriflokksins til ársins 2014.
Mélenchon var kjörinn á Evrópuþingið fyrir Vinstrifylkinguna (franska: Front de gauche), kosningabandalag Vinstriflokksins og Kommúnistaflokksins, og endurkjörinn árið 2014. Mélenchon bauð sig fram til forseta fyrir Vinstrifylkinguna árið 2012 og lenti í fjórða sæti í fyrstu umferð, með 11,10% atkvæða.[1] Árið 2016 stofnaði Mélenchon flokkinn Óbugað Frakkland og bauð sig fram til forseta á ný. Hann hlaut 19,58% atkvæða og lenti aftur í fjórða sæti í fyrri umferðinni.
Eftir kosningarnar var Mélenchon kjörinn á franska þingið fyrir fjórða kjördæmi Bouches-du-Rhône[2] og gerðist leiðtogi nýs þingflokks Óbugaðs Frakklands. Hann hefur verið áberandi rödd í stjórnarandstöðunni gegn Emmanuel Macron Frakklandsforseta.
Í desember árið 2019 var Mélenchon dæmdur í þriggja mánaða skilorðsbundið fangelsi fyrir að ógna fulltrúum yfirvalda sem höfðu verið að rannsaka styrktargreiðslur til hans. Hann var jafnframt sektaður um átta þúsund evrur.[3]
Mélenchon bauð sig aftur fram í forsetakosningum Frakklands árið 2022. Hann lenti í þriðja sæti í fyrri umferð kosninganna þann 10. apríl á eftir Emmanuel Macron og Marine Le Pen, með 22 prósent atkvæða.[4]
Tilvísanir[breyta | breyta frumkóða]
- ↑ „Décision Déclaration premier tour présidentielle 2012 du 25 avril 2012“ (franska). 26. apríl 2012. Sótt 7. desember 2018.
- ↑ Élections législatives de 2017, interieur.gouv.fr
- ↑ Atli Ísleifsson (9. desember 2019). „Leiðtogi franskra vinstri öfgamanna dæmdur fyrir að ógna lögreglu“. Vísir. Sótt 9. desember 2019.
- ↑ Pétur Magnússon (11. apríl 2022). „Meginstraumurinn í frönskum stjórnmálum hruninn“. RÚV. Sótt 23. apríl 2022.