Teitur Ísleifsson

Teitur Ísleifsson margláti (d. 1111) var íslenskur höfðingi á 12. öld, prestur í Haukadal og ættfaðir Haukdælaættar.

Teitur var sonur Ísleifs, fyrsta biskups í Skálholti, og Döllu Þorvaldsdóttur konu hans. Hann ólst upp hjá Halli Þórarinssyni í Haukadal. Þar ólst Ari fróði líka upp og kallar hann Teit fóstra sinn, vitnar oft til hans í Íslendingabók og segir að hann hafi verið sá maður er hann kunni spakastan. Haukadalur var mikið fræðasetur og Teitur kenndi mörgum öðrum ungum mönnum. Þar á meðal voru tveir biskupar, Þorlákur Þórhallsson og Björn Gilsson.

Kona Teits var Jórunn eða Jóreiður Einarsdóttir. Dóttir þeirra var Rannveig, kona Hafliða Mássonar goðorðsmanns á Breiðabólstað í Vesturhópi. Sonur Teits og Jórunnar var Hallur Teitsson biskupsefni.