Síberíulilja

Síberíulilja
	;
Vísindaleg flokkun
Ríki:	Jurtaríki (Plantae);
Fylking:	Dulfrævingar (Magnoliophyta);
Flokkur:	Einkímblöðungar (Liliopsida);
Ættbálkur:	Laukabálkur (Asparagales);
Ætt:	Asparagaceae;
Undirætt:	Scilloideae;
Ættkvísl:	Scilla;
Tegund:	S. siberica;
Tvínefni
	Scilla siberica; Haw.

Síberíulilja (fræðiheiti: Scilla siberica) er tegund blómstrandi plantna í Asparagaceae, upprunnin frá suðvestur Rússlandi, Kákasus og Tyrklandi. Þrátt fyrir nafnið er hún ekki frá Síberíu.

Lýsing[breyta | breyta frumkóða]

Blóm

Hún verður 10 til 20 sm há og 5 sm breið, með lauk, af hverjum upp koma tvö til fjögur blöð snemma vors, á sama tíma og fagurblá, hangandi bjöllulaga blómin.^[1]

Blómin eru með sex krónublöð og sex stíla, og eru stök eða í fáblóma klasa. Blómin eru yfirleitt blá, en á afbrigðinu Scilla siberica var. alba eru hvít. Stílarnir á Scilla eru aðskildir, ólíkt á skyldum ættkvíslum; Puschkinia og Chionodoxa, sem eru samvaxnir í rör. Frjóið er dökkblátt.

Eftir blómgun verða blómstönglarnir linir á meðan fræbelgirnir þroskast. Fullþroskaðir verða belgirnir fjólubláir og opnast, og losa fjölda smárra dökkbrúnna fræja. Blöðin visna þegar fræin eru þroskuð og plantan fer í dvala til næsta vors.

Ræktun[breyta | breyta frumkóða]

S. siberica er ræktuð vegna fagurblárra blómanna að vori. Hún sáir sér oft út og myndar stórar breiður. Hún hentar því ekki í steinhæð, en því betur í runnabeð og skógarbotn. Í Miðvestur Bandaríkjunum er hún sumstaðar ágeng.^[2]

Tegundin hefur fengið Royal Horticultural Society's Award of Garden Merit.^[3]