Ljótur Hallsson

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu

Ljótur Hallsson (d. 1296) var ábóti í Munkaþverárklaustri í lok 13. aldar. Hann tók þar við eftir lát Eyjólfs Brandssonar ábóta 1293 en naut ekki lengi við því hann dó þremur árum síðar og Þórir Haraldsson varð þá ábóti.

Ætt Ljóts er óþekkt og um hann er raunar ekkert vitað nema nafnið. Hans er þó getið í jarteikn um nunnu sem fer til Skálholts í von um lækningu. Nunnan, Katrín, hefur fengið augnakrankleika og getur ekki lengur lesið og þarf aðstoð Ljóts til að komast suður. En þegar komið er að Miðfjarðará segist hún treystast Guði og Þorláki helga og tekur sjálf í tauma hestsins. Hún verður heil á báðum augum (heileygð) í Skálholti eftir messu og gerist síðan abbadís í Reynistaðarklaustri.

Heimildir[breyta | breyta frumkóða]

  • „Munkaþverár-klaustur. Tímarit hins íslenska bókmenntafélags, 8. árgangur 1887“.
  • „Munkaþverárklaustur. Sunnudagsblaðið, 10. apríl 1966“.