Lýðræðislegi framfaraflokkurinn

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Lýðræðislegi framfaraflokkurinn
民主進步黨
Mínzhǔ Jìnbù Dǎng
Formaður Lai Ching-te
Aðalritari Hsu Li-ming
Stofnár 28. september 1986; fyrir 37 árum (1986-09-28)
Höfuðstöðvar Taípei, Taívan
Stjórnmálaleg
hugmyndafræði
Félagslegt frjálslyndi, taívönsk þjóðernishyggja, vinstristefna, andkommúnismi
Einkennislitur Grænn     
Sæti á löggjafarþinginu
Vefsíða www.dpp.org.tw/

Lýðræðislegi framfaraflokkurinn er stjórnmálaflokkur á Taívan. Flokkurinn er annar af tveimur stærstu flokkum landsins ásamt kínverska þjóðernisflokknum Kuomintang. Ólíkt Kuomintang styður Lýðræðislegi framfaraflokkurinn ekki samruna Taívans við meginland Kína, þar sem Alþýðulýðveldið Kína fer með völd, heldur styður hann stofnun sjálfstæðs lýðveldis og viðurkenningu á sérstöku þjóðerni Taívana.[1] Um þessar mundir er Lýðræðislegi framfaraflokkurinn með meirihluta á löggjafarþingi Taívans og núverandi forseti Taívans, Tsai Ing-wen, er meðlimur í flokknum.[2] Tsai er annar forseti Taívans úr Lýðræðislega framfaraflokknum.

Flokkurinn rekur uppruna sinn til breiðfylkingar stjórnarandstöðuhópa sem mynduðu bandalag gegn flokksræði Kuomintangs á Taívan á níunda áratugnum. Miðað við Kuomintang er flokkurinn í dag talinn vinstri- eða miðvinstrisinnaður í félags- og efnahagsmálum og er þekktur fyrir áherslu á vernd mannréttinda og á andkommúnisma.

Fyrsti forseti Taívans úr Lýðræðislega framfaraflokknum var Chen Shui-bian, sem var kjörinn forseti árið 2000 og rauf þannig áratuga langa stjórnartíð Kuomintang. Fyrir framboð sitt hafði hann þó mildað nokkuð afstöðu sína og fallið frá stefnunni um aðdráttarlausan aðskilnað frá meginlandi Kína.[3]

Frambjóðandi flokksins, Lai Ching-te, vann forsetakosningar Taívans árið 2024. Þetta var þriðji sigur flokksins í röð í forsetakosningum, sem hefur ekki gerst áður.[4]

Tilvísanir[breyta | breyta frumkóða]

  1. „Stjórn­ar­flokk­ur Taívans hvet­ur til sjálf­stæðis lands­ins“. mbl.is. 30. september 2007. Sótt 23. maí 2020.
  2. Ævar Örn Jósepsson (16. janúar 2016). „Tævan: Fyrsta konan á forsetastóli“. RÚV. Sótt 23. maí 2020.
  3. Niels Peter Arskog (22. mars 2000). „Leiðtogar Kína og Taívans hafa færst nær samningaviðræðum“. Morgunblaðið. bls. 26.
  4. „Gagnrýnandi Rauða-Kína sigrar á Tævan“. Varðberg. 14. janúar 2024. Sótt 16. janúar 2024.