Sléttubönd

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu

Sléttubönd eru dýrt kveðin ferskeytla sem hægt er að lesa bæði afturábak og áfram án þess að raska bragforminu. Merking vísunnar getur þó breyst. Þekkt dæmi um sléttubönd er þessi tvíræða mannlýsing, eignuð sr. Jóni Þorgeirssyni (1597-1674) á Hjaltabakka, föður Steins biskups:

Grundar dóma, hvergi hann
hallar réttu máli.
Stundar sóma, aldrei ann
illu pretta táli.


Tilbrigði við formið eru svokölluð vatnsheld sléttubönd þar sem orðin í fyrri vísupartinn ríma við orðin í seinni vísupartinn og vatnsheld sléttubönd með afslætti. Sá bragarháttur mun vera einn sá flóknasti í íslenskum kveðskap. Dæmi um slíkt er eftirfarandi vísa eftir sr. Sigurð Norland:

Frauður kvikur hendist hátt,
heitur skefur grunna,
rauður vikur, endist átt,
eitur kefur runna.

Heimildir[breyta | breyta frumkóða]

  • „Hver orti sléttubandið „Grundar dóma ..."?“. Vísindavefurinn.
  • „Hver orti sléttubandið „Grundar dóma ..."?“. Vísindavefurinn. (svar eftir Gunnlaug V. Snævarr)
  • Ben Ax., Láttu ganga ljóðaskrá, Vísir (26.01.1974): bls. 9. Sótt frá timarit.is, 5. mars 2017.
  Þessi bókmenntagrein er stubbur. Þú getur hjálpað til með því að bæta við greinina.