Sónata

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Þessi grein fjallar um tónsmíð ætluð hljóðfærum. Sjá einnig sónötuform.
Handrit Ludwig van Beethovenspíanó sónötu númer 28.

Sónata er tónsmíð ætluð hljóðfæri (oft einleikshljóðfæri með undirleik), sem skiptist venjulega í þrjá eða fjóra kafla.

Orðsifjar[breyta | breyta frumkóða]

Orðið „sónata“ er nýtt í íslensku og kom upprunalega sem tökuorð frá danska orðinu sonate, sem kemur úr ítalska orðinu sonata („hljómað“) en það er kvenkyns lýsingarháttur þátíðar sagnarinnar suonare („að hljóma“) frá latneska orðinu sono („ég hljóma“).[1][2]

Tengt efni[breyta | breyta frumkóða]

Heimildir[breyta | breyta frumkóða]

  1. Kristinn Ármannsson (2001). Latnesk málfræði. Mál og menning. ISBN 9979-3-0739-0.
  2. Ásgeir Blöndal Magnússon (3. prentun mars 2008). Íslensk orðsifjabók. Stofnun Árna Magnússonar í íslenskum fræðum. ISBN 978-9979-654-01-8. á blaðsíðu 928 undir „sónata“.
  Þessi tónlistargrein er stubbur. Þú getur hjálpað til með því að bæta við greinina.