Rammasamningur Sameinuðu þjóðanna um loftslagsbreytingar
Rammasamningur Sameinuðu þjóðanna um loftslagsbreytingar er alþjóðasamningur sem lagður var fram á Umhverfisráðstefnunni í Ríó árið 1992 og gekk í gildi tveimur árum síðar. Tilgangur hans er að stöðva aukningu á losun gróðurhúsalofttegunda af mannavöldum. Í samningnum er aðildarríkjunum 195 skipt niður í 41 iðnvædd og nýiðnvædd ríki, 24 OECD-ríki, þróunarríki og 49 minnst þróuð ríki. Kröfur samningsins eru ólíkar eftir því hver staða hvers ríkis er. Samningurinn kveður ekki á um nein mörk fyrir losun gróðurhúsalofttegunda og ekkert eftirlit með því hvernig ríki framfylgja honum. Hann er fyrst og fremst rammasamningur sem hægt er að byggja aðra alþjóðasamninga („bókanir“) á.
Aðilar samningsins hafa hist árlega frá 1995 til að meta árangur baráttunnar gegn loftslagsbreytingum. Þessi fundur heitir Loftslagsráðstefna Sameinuðu þjóðanna. Árið 1997 var Kýótóbókunin gerð en hún skuldbindur þróuð ríki til að draga úr losun gróðurhúsalofttegunda. Árið 2020 tóku markmið Parísarsamkomulagsins við af Kýótóbókuninni.
