Picea chihuahuana

Picea chihuahuana
	; Picea chihuahuana í Guanaceví, Durango, Mexíkó
Ástand stofns
	; Í útrýmingarhættu (IUCN)
Vísindaleg flokkun
Ríki:	Jurtaríki (Plantae);
Fylking:	Berfrævingar (Pinophyta);
Flokkur:	Barrtré (Pinopsida);
Ættbálkur:	Pinales;
Ætt:	Þallarætt (Pinaceae);
Ættkvísl:	Greni (Picea);
Tegund:	P. chihuahuana;
Tvínefni
	Picea chihuahuana; Martinez
	; Náttúruleg útbreiðsla Picea chihuahuana

Picea chihuahuana, er meðalstórt sígrænt tré um 25 til 35 metra hátt, og með stofnþvermál að 1 meter. Það er upprunnið frá norðvestur Mexíkó, þar sem það er í 25 lundum (populations) í Sierra Madre Occidental fjöllum í Chihuahua og Durango. Þar vex það í 2300-3200 metra hæð, meðfram ám og lækjum í fjalladölum, þar sem raki í jarðvegi er meiri en takmörkuð úrkoma gefur annars til kynna.

Börkurinn er þunnur og hreistróttur, flagnar af í smáum hringlalega plötum 5 til 10 sm í þvermáli. Krónan er keilulaga, með mjög gisinni greinabyggingu og drúpandi smágreinum. Sprotarnir eru gildir, föl gulbrúnir, hárlausir, og með áberandi nöbbum. Barrið er nálarlaga, 17 til 23 mm langt, þykkt, tígullaga í þversniði, bjart vax-blágrænt með áberandi loftaugarásum; oddurinn er mjög beittur.

Könglarnir eru hangandi, breiðsívalir, 7 til 12 sm langir og 3 sm breiðir þegar eru lokaðir, verða 4 til 5 sm breiðir. Þeir eru með stífar, mjúkávalar köngulskeljar, 1.5 til 2 sm breiðar, grænar óþroskaðar og verða fölbrúnar 6 til 8 mánuðum eftir frjóvgun. Fræin eru svört, 4 mm löng, með 10 til 13 mm löngum fölbrúnum væng.

Picea chihuahuana var fyrst uppgötvað 1942 af mexíkanska grasafræðingnum Maximino Martínez, og er það í útrýmingarhættu með eingöngu 25 lundi (populations), og enginn er með meira en nokkur hundruð tré. Það er náskylt Picea martinezii frá norðaustur Mexíkó, en er frábrugðið meða styttra, blágrænu barri, og minni og nettari köngla með smærri köngulskeljum. Engar aðrar skyldar grenitegundir eru Norður Ameríku, Næstskyldustu tegundirnar eru í austur Asíu.

Þetta er mjög laglegt tré og er byrjað að rækta það sem prýðistré í grasagörðum, og sérstaklega á hlýjum svæðum þar sem það er einna hitaþolnast allra grenitrjáa, þolir meiri sumarhita en Broddgreni, sem líkist því í barri.