Meginregla
Meginregla er almenna reglan eða viðmiðið sem oftast er beitt við aðstæður hverju sinni. Hugtakið gefur til kynna að undantekningar séu á hverri meginreglu samanber hið þekkta orðtak „undantekningin sem sannar regluna“.
Lögfræði[breyta | breyta frumkóða]
Meginreglur í lögfræði byggjast að meginstefnunni til á túlkun handhafa dómsvalds á lagasafninu í heild, ákveðnum réttarsviðum, tilteknum lagabálki, eða jafnvel framkvæmdinni sjálfri. Samkvæmt hinni lagalegu aðferð er túlkunarkostur sem sé í samræmi við meginreglur veitt meira vægi en túlkunarkostur sem er það ekki.
Flokkun[breyta | breyta frumkóða]
Algengt er að flokka þær sem sígildar eða tímabundnar. Sígildar meginreglur eru þær meginreglur sem eru taldar það rótfastar í samfélaginu að mikil röskun á þeim gæti valdið upplausn. Þær tímabundnu eru þær sem hafa ekki (enn) sannað sig sem slíkar og/eða ekki taldar (enn) vera nógu traustar.
