„Frans 2. keisari“: Munur á milli breytinga
TKSnaevarr (spjall | framlög) Ekkert breytingarágrip |
TKSnaevarr (spjall | framlög) Ekkert breytingarágrip |
||
| Lína 1: | Lína 1: | ||
[[File:Francesco I.jpg|thumb|right|Frans II]] |
[[File:Francesco I.jpg|thumb|right|Frans II]] |
||
'''Frans II''' (12. febrúar 1768 – 2. mars 1835) var síðasti keisari [[Heilaga rómverska ríkið|hins Heilaga rómverska ríkis]], frá árinu 1792 til 6. ágúst 1806, en þá leysti hann upp keisaraveldið eftir afdrifaríkan ósigur gegn [[Napóleon Bónaparte]] í [[Orrustan við Austerlitz|orrustunni við Austerlitz]]. Árið 1804 |
'''Frans II''' (12. febrúar 1768 – 2. mars 1835) var síðasti keisari [[Heilaga rómverska ríkið|hins Heilaga rómverska ríkis]], frá árinu 1792 til 6. ágúst 1806, en þá leysti hann upp keisaraveldið eftir afdrifaríkan ósigur gegn [[Napóleon Bónaparte]] í [[Orrustan við Austerlitz|orrustunni við Austerlitz]]. Árið 1804 hafði hann stofnað [[austurríska keisaradæmið]] og varð '''Frans I''', fyrsti keisari Austurríkis frá 1804 til 1835. Hann var því kallaður eini „tvíkeisari“ (''Doppelkaiser'') heimssögunnar.<ref>{{cite book |ref= harv |chapter= [[:de:s:Die Siegel der deutschen Kaiser und Könige Band 5/Beilagen#Beilage 3|Bey der Niederlegung der kaiserlichen Reichs-Regierung.]] Dekret vom 6. August 1806 |editor-first= Otto |editor-last= Posse |title= Die Siegel der deutschen Kaiser und Könige von 751 bis 1806 |language= de |at= Band 5, Beilage 3 |year=1909–13 |oclc= 42197429 |via= [[Wikisource]] }} <!--Verkündung der neuen Titulatur als Kaiser von Österreich--></ref> Frá 1804 til 1806 var hann kallaður keisari bæði Heilaga rómverska ríkisins og Austurríkis. Hann varð jafnframt fyrsti forseti [[Þýska ríkjasambandið|þýska ríkjasambandsins]] við stofnun þess árið 1815. |
||
Frans var einn hatrammasti andstæðingur [[Fyrsta franska keisaraveldið|franska keisaraveldisins]] í [[Napóleonsstyrjaldirnar|Napóleonsstyrjöldunum]] en var sigraður nokkrum sinnum í viðbót eftir orrustuna við Austerlitz. Einn versti persónuósigur hans var að neyðast til að fallast á hjónaband dóttur sinnar, [[Marie-Louise af Austurríki]], og Napóleons þann 10. mars 1810. Eftir að Napóleon sagði af sér eftir [[sjötta bandalagsstríðið]] gekk Austurríki í „bandalagið helga“ sem stofnað var á [[Vínarfundurinn|Vínarfundurinn]] en á þeim fundi var kanslari Frans, [[Klemens von Metternich]], potturinn og pannan. Eftir fundinn endurheimti Frans flest sín gömlu lönd, en Heilaga rómverska ríkið var þó aldrei endurreist. Á fundinum var komið á [[Evrópska hljómkviðan|evrópsku hljómkviðunni]] og reynt að standa gegn frjálslyndi og þjóðernishyggju. Margir fóru því að líta á Frans sem afturhaldssegg seinna á valdatíð hans. |
Frans var einn hatrammasti andstæðingur [[Fyrsta franska keisaraveldið|franska keisaraveldisins]] í [[Napóleonsstyrjaldirnar|Napóleonsstyrjöldunum]] en var sigraður nokkrum sinnum í viðbót eftir orrustuna við Austerlitz. Einn versti persónuósigur hans var að neyðast til að fallast á hjónaband dóttur sinnar, [[Marie-Louise af Austurríki]], og Napóleons þann 10. mars 1810. Eftir að Napóleon sagði af sér eftir [[sjötta bandalagsstríðið]] gekk Austurríki í „bandalagið helga“ sem stofnað var á [[Vínarfundurinn|Vínarfundurinn]] en á þeim fundi var kanslari Frans, [[Klemens von Metternich]], potturinn og pannan. Eftir fundinn endurheimti Frans flest sín gömlu lönd, en Heilaga rómverska ríkið var þó aldrei endurreist. Á fundinum var komið á [[Evrópska hljómkviðan|evrópsku hljómkviðunni]] og reynt að standa gegn frjálslyndi og þjóðernishyggju. Margir fóru því að líta á Frans sem afturhaldssegg seinna á valdatíð hans. |
||
Útgáfa síðunnar 12. nóvember 2017 kl. 15:00
Frans II (12. febrúar 1768 – 2. mars 1835) var síðasti keisari hins Heilaga rómverska ríkis, frá árinu 1792 til 6. ágúst 1806, en þá leysti hann upp keisaraveldið eftir afdrifaríkan ósigur gegn Napóleon Bónaparte í orrustunni við Austerlitz. Árið 1804 hafði hann stofnað austurríska keisaradæmið og varð Frans I, fyrsti keisari Austurríkis frá 1804 til 1835. Hann var því kallaður eini „tvíkeisari“ (Doppelkaiser) heimssögunnar.[1] Frá 1804 til 1806 var hann kallaður keisari bæði Heilaga rómverska ríkisins og Austurríkis. Hann varð jafnframt fyrsti forseti þýska ríkjasambandsins við stofnun þess árið 1815.
Frans var einn hatrammasti andstæðingur franska keisaraveldisins í Napóleonsstyrjöldunum en var sigraður nokkrum sinnum í viðbót eftir orrustuna við Austerlitz. Einn versti persónuósigur hans var að neyðast til að fallast á hjónaband dóttur sinnar, Marie-Louise af Austurríki, og Napóleons þann 10. mars 1810. Eftir að Napóleon sagði af sér eftir sjötta bandalagsstríðið gekk Austurríki í „bandalagið helga“ sem stofnað var á Vínarfundurinn en á þeim fundi var kanslari Frans, Klemens von Metternich, potturinn og pannan. Eftir fundinn endurheimti Frans flest sín gömlu lönd, en Heilaga rómverska ríkið var þó aldrei endurreist. Á fundinum var komið á evrópsku hljómkviðunni og reynt að standa gegn frjálslyndi og þjóðernishyggju. Margir fóru því að líta á Frans sem afturhaldssegg seinna á valdatíð hans.
Tilvísanir
- ↑ Posse, Otto, ritstjóri (1909–13). „Bey der Niederlegung der kaiserlichen Reichs-Regierung. Dekret vom 6. August 1806“. Die Siegel der deutschen Kaiser und Könige von 751 bis 1806 (þýska). Band 5, Beilage 3. OCLC 42197429 – gegnum Wikisource.