Káinn
Káinn (skírður Kristján Níels Júlíus Jónsson en nefndur K.N. eða Káinn) (7. apríl 1859 – 25. október 1936) var vestur-íslenskt skáld, aðallega þekkt fyrir kersknar og fyndnar ferskeytlur sínar. Káinn fluttist 18 ára til Kanada og starfaði lengst af í vesturheimi sem landbúnaðarverkamaður en undir lokin sem grafari í sinni sveit. Fyrst í Winnipeg og síðan í Duluth og Norður-Dakóta. Káinn var drykkfelldur, en vinsæll hagyrðingur, enda snöggkvæður og fyndinn.
Dr. Stefán Einarsson skrifar í Bókmenntasögu sinni, að þekking Káins á íslenskum skáldskap, „ekki síst hinum íslensku meisturum, og beint samband hans við ameríska kímni, gerði hann að kímniskáldi, og átti hann sem slíkur engan sinn líka og það eigi aðeins meðal landa í Vesturheimi, heldur líka á Íslandi.“
Dæmi um lausavísur Káins
[breyta | breyta frumkóða]- Lesið hef ég lærdómsstef, þótt ljót sé skriftin,
- og síst ég efa sannleikskraftinn
- að sælla er að gefa en þiggja - á kjaftinn.
- Góður betri, bestur
- burtu voru reknir,
- illur verri verstur,
- voru aftur teknir
Heimild
[breyta | breyta frumkóða]- Kristján N. Júlíus (K.N.) (1945). Kviðlingar og kvæði. Richard Beck.
