Vilhjálmur 1. af Normandí

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Vilhjálmur langasverð. Stytta á aðaltorginu í Falaise.

Vilhjálmur 1. af Normandí eða Vilhjálmur langasverð – (franska: Guillaume Longue-Épée, latína: Willermus Longa Spata, norræna: Vilhjálmr langaspjót, samkvæmt Snorra Sturlusyni) – (89317. desember 942), hertogi Normanna, var annar hertoginn í Normandí, tók við af föður sínum, Göngu-Hrólfi.

Lítið er vitað um ungdómsár hans. Hann fæddist í Bayeux eða Rúðuborg (Rouen). Foreldrar hans voru Göngu-Hrólfur og Poppa, sem var dóttir Berengars af Rennes, en þau feðgin voru bæði kristin.

Vilhjálmur tók við af föður sínum um 927 og þegar í stað gerðu bæði Normannar og Bretónar uppreisn gegn honum en honum tókst að kveða hana niður. Eftir það fór hann herferð á hendur Bretónum og rændi lönd þeirra.

Árið 935 giftist hann Hlaðgerði (Luitgarde) af Vermandois og eignaðist við það allmikil lönd.

Árið 939 braust út styrjöld á milli Vilhjálms og Arnúlfs I., konungs í Flandri. Afleiðing þess varð sú að Vilhjálmur var myrtur 17. desember 942 í Picquigny á friðarráðstefnu.

Sonur hans var Ríkharður 1. af Normandí, sem kallaður var hinn óttalausi.


Fyrirrennari:
Göngu-Hrólfur
Hertogar af Normandí
(927 – 942)
Eftirmaður:
Ríkharður 1. af Normandí