Trúarjátning múslima

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu

Trúarjátning íslam er kölluð á arabísku šahādatān (sem þýðir nánast „tvær erfðaskrár“) og telst ein af fimm stoðum íslams.

لا إله إلا الله ومحمد رسول الله

arabísku:) lā ilāhā illā-llāhu; muhammadur-rasūlu-llāhi

íslensku:) Það er enginn guð nema Guð; Múhameð er spámaður Guðs.

Til að gerast múslimi verður maður að hafa þessa setningu yfir (á arabísku) og trúa henni í vitna viðurvist. Það er ekki hægt að neyða neinn til að gerast múslimi, einungis sá sem virkilega óskar þess getur orðið það.

Hugtökin nabi (spámaður) og rasul (sendiboði)[breyta | breyta frumkóða]

Oftast er Múhameð nefndur spámaður (prophet á ensku, profet á norrænu málunum), þó þetta sé rétt þýðing nær hún samt ekki hinni dýpri merkingu frumtextans. Í hugtakakerfi íslam er gerður greinarmunur á milli anbiyyā (fleirtala) og rusul:

  • Nabi (fleirtala anbiyyā) er sá sem hefur fengið boð frá Guði og ber þau sem spámaður til fólks síns. Íslam telur þannig spámenn í þúsundatali. Þeir sem eru taldir meðal mestu anbiyyā eru t.d Abraham, Móses, Jesús og Nói.
  • Rasul (fleirtala rusul eða mursalín) hefur fengið heilagan boðskap eða texta frá Guði, eða er beinlínis ‘Boðberi Guðs’. Hinn merkasti rasul í íslam og þar með sá merkasti af hinum fimm merkustu anbiyyā er Múhameð.

Tengt efni[breyta | breyta frumkóða]