Fara í innihald

Sjálfskviknun

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu

Sjálfskviknun[1] (sjaldnar skrifað sjálfkviknun) er úrelt kenning sem fjallar um upphaf lífsins í lífvana efni og segir að þetta sé daglegt brauð.

Sjálfskviknun og orðaruglingur

[breyta | breyta frumkóða]

Sjálfskviknun má ekki rugla saman við sjálfsíkviknun [2], eins og t.d. getur gerst þegar eldur kemur upp í fernisblautu sagi vegna efnahvarfa. Og sjálfskviknun má ekki heldur rugla saman við sjálfkveikju [3] í sambandi við bíla. Né heldur má rugla sjálfskviknun við sjálfsíkveikju sem stundum er haft um hið sama og sjálfsíkviknun, en einnig um það þegar sjálfsprottinn eldur tekur sig upp í líkama manns (enska: Spontaneous human combustion) sem á íslensku er þó oftast nefnt sjálfvakinn bruni. [4]

  1. Færsla í Orðabanka íslenskrar málstöðvar um sjálfskviknun
  2. Tímarit.is
  3. „Orðabók Háskólans“. Afrit af upprunalegu geymt þann 6. mars 2016. Sótt 28. janúar 2009.
  4. Lesbók Morgunblaðsins 1988
  Þessi líffræðigrein er stubbur. Þú getur hjálpað til með því að bæta við greinina.