Sérhljóð

Sérhljóð nefnast þau málhljóð sem eru mynduð án þess að þrengt sé verulega að loftstraumnum út um talfærin eða lokað fyrir hann (þ.e. stafir sem geta sagt nafn sitt sjálfir), og sérhljóðar eru þeir bókstafir sem tákna sérhljóð. Sérhljóð skiptast í einhljóð og tvíhljóð eftir því hvort hljóðgildið helst nokkurn veginn stöðugt gegnum allt málhljóðið (einhljóð) eða hvort það breytist „á miðri leið“ (tvíhljóð). Í íslensku eru talin átta einhljóð (oftast táknuð með bókstöfunum a, e, i, í, o, u, ú, ö) og auk þeirra a.m.k. fimm tvíhljóð (oftast táknuð með ei (ey), æ, au, á, ó).

Tafla

	Frammælt	'	Miðmælt	'	Uppmælt
Nálæg	i • y ɨ • ʉ ɯ • u ɪ • ʏ • ʊ e • ø ɘ • ɵ ɤ • o ə ɛ • œ ɜ • ɞ ʌ • ɔ æ ɐ a • ɶ ɑ • ɒ
Nær-nálæg
Hálfnálæg
Miðlæg
Hálffjarlæg
Nær-fjarlæg
Fjarlæg

Tengt efni

• Einhljóð
• Erkisérhljóð
• Grannur sérhljóði
• Hálfsérhljóð, skriðhljóð
• Hálfsérhljóðun
• Samhljóð
• Sérhljóðasamræmi
• Sérhljóðaþríhyrningur
• Sérhljóðavíxl
• Sérhljóðskennt
• Stofnsérhljóð
• Tvíhljóð

Ytri tenglar

• Vowels and Consonants Geymt 3 júlí 2005 í Wayback Machine Dæmi úr bók Ladefoged Vowels and Consonants.