Næfurfura

Næfurfura
	; Næfurfura við Jogyesa (Búddahof) í Seoul, Suður Kóreu
Ástand stofns
	; Ekki í útrýmingarhættu (IUCN)
Vísindaleg flokkun
Ríki:	Jurtaríki (Plantae);
Fylking:	Berfrævingar (Pinophyta);
Flokkur:	Barrtré (Pinopsida);
Ættbálkur:	Pinales;
Ætt:	Þallarætt (Pinaceae);
Ættkvísl:	Fura (Pinus);
Undirættkvísl:	Quinquefoliae subsect. Gerardianae;
Tegund:	P. bungeana;
Tvínefni
	Pinus bungeana; Zucc. ex Endl.
Samheiti
	Pinus excorticata Lindl. & Gordon;

Næfurfura (fræðiheiti Pinus bungeana^[4], kínverska: 白皮松 japanska: シロマツ, kóreska 백송, framburður: baeksong) er fura ættuð frá norðaustur- og miðhluta Kína.^[5]^[6] Þetta er hægvaxta tré sem getur náð 15 til 25 m hæð og þolir að frost fari niður fyrir -26 °C. Af sléttum, grágrænum berkinum flagna smátt og smátt kringlóttar flögur sem skilja eftir sig fölgular eða hvítar skellur, sem verða síðar ólívubrúnar, rauðbrúnar eða purpuralitar þegar börkurinn í þeim verður fyrir birtu.

Litningatalan er 2n = 24.^[7]

Útbreiðsla og búsvæði

Pinus bungeana er ættuð úr fjöllum Kína, en er ræktuð víða til skrauts, ekki síst vegna skrautlegs barkarins.^[1] Hún er orðin ílend í Sierra de la Ventana í Austur-Argentínu.^{[heimild vantar]}

Nytjar

Næfurfura er ræktuð til skrauts. Í Austurlöndum er hún táknræn fyrir langlífi og þar er henni því oft plantað við hof og í opinberum görðum. Á heimaslóðum er viðurinn nýttur og fræin étin.^[8]^[9] Hún er einnig nokkuð víða í grasagörðum og er oft margstofna. Börkurinn er sérstaklega litfagur eftir rigningar.

Tilvísanir

↑ ^1,0 ^1,1 Bachman, S. (RBG Kew); Farjon, A. (RBG Kew); Gardner, M. (RBG Edinburgh); Thomas, P. (RBG Edinburgh); Luscombe, D. (Forestry Comm. Bedgebury) & Reynolds, C. (Forestry Comm. Bedgebury) (2007). „Pinus bungeana“. Rauði listi IUCN yfir tegundir í hættu. 2012.2. Sótt 2. júní 2013.|volume= stangast á við |date=
↑ World Checklist of Selected Plant Families. „Pinus bungeana“. Sótt 7 apríl 2013.^{[óvirkur tengill]}
↑ „Pinus bungeana The PlantList“. Afrit af upprunalegu geymt þann 2. janúar 2016. Sótt 5. nóvember 2018.
↑ "Pinus bungeana". Natural Resources Conservation Service PLANTS Database. USDA. Retrieved 4 October 2015.
↑ Fu, Liguo; Li, Nan; Elias, Thomas S.; Mill, Robert R. "Pinus bungeana". Flora of China. 4. Retrieved 2018-08-16 – via eFloras.org, Missouri Botanical Garden, St. Louis, MO & Harvard University Herbaria, Cambridge, MA.
↑ Earle, Christopher J., ed. (2018). "Pinus bungeana". The Gymnosperm Database.
↑ Tropicos. [1]
↑ Aljos Farjon: A Handbook of the World's Conifers, Band 2, S. 644
↑ James E. Eckenwalder: Conifers of the World, S. 416

Viðbótarlesning

Li, B. & W. C. Gu (2002). „A study on phenotypic diversity of seeds and cones characteristics in Pinus bungeana“. Biodiversity Science. 10 (2): 181–188.
Sujuan, Guo; Ling Hongqin & Li Fenglan. „Physiological and biochemical basis of rooting of Pinus bungeana cuttings“. Journal of Beijing Forestry University. 2004 (2). Afrit af upprunalegu geymt þann 17. ágúst 2018. Sótt 5. nóvember 2018.

Ytri tenglar

Þessi líffræðigrein er stubbur. Þú getur hjálpað til með því að bæta við greinina.

[IUCN-1] 1,0 ^1,1 Bachman, S. (RBG Kew); Farjon, A. (RBG Kew); Gardner, M. (RBG Edinburgh); Thomas, P. (RBG Edinburgh); Luscombe, D. (Forestry Comm. Bedgebury) & Reynolds, C. (Forestry Comm. Bedgebury) (2007). „Pinus bungeana“. Rauði listi IUCN yfir tegundir í hættu. 2012.2. Sótt 2. júní 2013.|volume= stangast á við |date=

[2] World Checklist of Selected Plant Families. „Pinus bungeana“. Sótt 7 apríl 2013.^{[óvirkur tengill]}

[3] „Pinus bungeana The PlantList“. Afrit af upprunalegu geymt þann 2. janúar 2016. Sótt 5. nóvember 2018.

[4] "Pinus bungeana". Natural Resources Conservation Service PLANTS Database. USDA. Retrieved 4 October 2015.

[5] Fu, Liguo; Li, Nan; Elias, Thomas S.; Mill, Robert R. "Pinus bungeana". Flora of China. 4. Retrieved 2018-08-16 – via eFloras.org, Missouri Botanical Garden, St. Louis, MO & Harvard University Herbaria, Cambridge, MA.

[6] Earle, Christopher J., ed. (2018). "Pinus bungeana". The Gymnosperm Database.

[Tropicos-7] Tropicos. [1]

[Farjon-8] Aljos Farjon: A Handbook of the World's Conifers, Band 2, S. 644

[Eckenwalder-9] James E. Eckenwalder: Conifers of the World, S. 416

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]