Málfrelsi

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu

Málfrelsi eða tjáningarfrelsi eru þau mannréttindi að geta tjáð skoðanir án ritskoðunar eða þvingana. Málfrelsi er formlega tryggt í stjórnarskrá Íslands og í fjölmörgum alþjóðasáttmálum, þ.m.t. í 19. grein Mannréttindayfirlýsingu Sameinuðu þjóðanna og 10. grein Mannréttindasáttmála Evrópu. Yfirleitt er fjallað um málfrelsi og tjáningarfrelsi sem sama hlut þar sem málfrelsi er ekki talið eiga aðeins við munnlega eða skriflega tjáningu heldur og alla miðla, t.d. myndlist.

Deilur um málfrelsi snúast oft um rétt manna til að tjá skoðanir sem aðrir telja skaða sig eða sína hagsmuni. Á Vísindavefnum kemur fram að „[m]annréttindi eins og málfrelsi og ferðafrelsi eru yfirleitt skilin svo að réttur hvers og eins takmarkist af réttindum hinna. Við búum við ferðafrelsi en við megum samt ekki fara bókstaflega hvert sem er, til dæmis megum við ekki ganga inn í annarra hús án leyfis og þótt okkur leyfist að aka hvert á land sem er megum við ekki aka á annað fólk. Réttur okkar til að ferðast frjálst um allar trissur takmarkast af rétti annarra til að hafa frið fyrir átroðningi. Á sama hátt takmarkast málfrelsið af rétti annarra til að njóta sannmælis.“[1]

Tengt efni[breyta | breyta frumkóða]

Þorgeir Þorgeirson gegn íslenska ríkinu

Neðanmálsgreinar[breyta | breyta frumkóða]

  1. Atli Harðarson. „Hvernig er hægt að höfða meiðyrðamál þar sem málfrelsi ríkir? Má ég ekki segja hvað sem ég vil með vísun í málfrelsið?“. Vísindavefurinn 7.5.2001. http://visindavefur.is/?id=1569. (Skoðað 21.7.2008).