„Ljóðaháttur“: Munur á milli breytinga
Skúmhöttur (spjall | framlög) Ekkert breytingarágrip |
Ekkert breytingarágrip |
||
Lína 41: | Lína 41: | ||
* Norska Wikipedian, 31. janúar 2008, og fleiri heimildir. |
* Norska Wikipedian, 31. janúar 2008, og fleiri heimildir. |
||
[[Flokkur: |
[[Flokkur:Bragarhættir]] |
||
[[Flokkur:Bragfræði]] |
|||
[[de:Ljóðaháttr]] |
[[de:Ljóðaháttr]] |
Útgáfa síðunnar 19. febrúar 2008 kl. 11:25
Ljóðaháttur (að fornu: ljóðaháttr) er bragarháttur sem sjá má í sumum Eddukvæðum, t.d. Hávamálum. Einnig í Sólarljóðum.
Í vísum undir Ljóðahætti eru yfirleitt sex línur eða hendingar, og er fyrri helmingur vísunnar (1.-3. hending) eins að bragformi og sá seinni (4.-6. hending). Stuðlasetning bindur fyrstu tvær hendingarnar saman, síðan eru tveir stuðlar í þeirri þriðju, sbr. feitletrun. Þetta er svo endurtekið í seinni helmingi vísunnar.
- Hávamál 77
|
|
Ljóðaháttur er oft notaður til að koma á framfæri lífsspeki, og er stundum leikið með andstæður í fyrri og seinni helmingi vísnanna. Hér er t.d. bent á forgengileika líkamans í fyrri vísuhelmingi, og ódauðleika orðstírsins í þeim seinni. Flestir kannast við seinni hluta eftirfarandi vísu, sem er sú næstsíðasta í Sólarljóðum:
- Sólarljóð 82
|
Í ljóðahætti er ekkert rím, hvorki innrím né endarím.
Heimild
- Norska Wikipedian, 31. janúar 2008, og fleiri heimildir.