„Ljóðaháttur“: Munur á milli breytinga
Ekkert breytingarágrip Merki: Sýnileg breyting Farsímabreyting Breyting frá farsímavef |
|||
Lína 27: | Lína 27: | ||
{| |
{| |
||
| |
| |
||
:'''H'''ér |
:'''H'''ér vit skiljumsk, |
||
: |
:ok '''h'''ittask munum |
||
:á '''f'''eginsdegi '''f''' |
:á '''f'''eginsdegi '''f'''íra; |
||
:'''d''' |
:'''d'''róttinn minn! |
||
:gefi '''d'''auðum ró, |
:gefi '''d'''auðum ró, |
||
:hinum '''l'''íkn, er '''l'''ifa! |
:hinum '''l'''íkn, er '''l'''ifa! |
Nýjasta útgáfa síðan 16. mars 2018 kl. 13:36
Ljóðaháttur (að fornu: ljóðaháttr) er bragarháttur sem sjá má í sumum Eddukvæðum, t.d. Hávamálum. Einnig í Sólarljóðum.
Í vísum undir Ljóðahætti eru yfirleitt sex vísuorð eða hendingar (línur), og er fyrri helmingur vísunnar (1.-3. hending) eins að bragformi og sá seinni (4.-6. hending). Stuðlasetning bindur fyrstu tvær hendingarnar saman, síðan eru tveir stuðlar í þeirri þriðju, sbr. feitletrun. Þetta er svo endurtekið í seinni helmingi vísunnar.
- Hávamál 77
|
|
Ljóðaháttur er oft notaður til að koma á framfæri lífsspeki, og er stundum leikið með andstæður í fyrri og seinni helmingi vísnanna. Hér er t.d. bent á forgengileika líkamans í fyrri vísuhelmingi, og ódauðleika orðstírsins í þeim seinni. Flestir kannast við seinni hluta eftirfarandi vísu, sem er sú næstsíðasta í Sólarljóðum:
- Sólarljóð 82
|
Í ljóðahætti er ekkert rím, hvorki innrím né endarím.
Heimild[breyta | breyta frumkóða]
- Norska Wikipedian, 31. janúar 2008, og fleiri heimildir.