Gamergate

Gamergate er hreyfing á netmiðlum sem byrjaði út af áhyggjum tölvuleikjaspilara um hlutleysi fjölmiðla í tölvuleikjaiðnaðinum þegar kom að umfjöllun þeirra um tölvuleiki. Árið 2014 þróaðist hreyfingin í hatursorðræðu gegn fjölmiðlum og sumum femínistum sem gagnrýndu tölvuleikjaiðnaðinn.

Uppruni

Fyrir 2014 höfðu leikjaspilarar lengi verið ósáttir við umfjöllun um tölvuleiki í fjölmiðlum ekki síst vegna þess að fjölmiðlar virtust vera búnir að rækta sterkt samband milli sín og tölvuleikjaframleiðanda. Það var áhyggjuefni að fjölmiðlar voru að forgangsraða hagsmunum fyrirtækjanna sem markaðsettu leiki sína á vefsíðum þeirra og það hefði áhrif á gagnrýni þeirra á vissa leiki. Árið 2007 var Jeff Gerstmann, áberandi leikjagagnrýnanda, sagt upp á leikjafréttavefsíðunni GameSpot fyrir að hafa skrifað neikvæða gagnrýni á leik sem hafði verið auglýstur mikið á vefsíðunni.

Á fyrri hluta fyrsta áratugar 21. aldar fundu margir leikjaspilarar fyrir því að fjölmiðlar í iðnaðinum voru að taka pólitíska afstöðu til þess hvernig þeir gagnrýndu leiki út frá svokallaðri pólitískri rétthugsun. Þessi pólitíska rétthugsun ásamt málum eins og Gerstmann-málinu hjálpaði til að valda gagnkvæmri andúð milli fjölmiðla og leikjaspilara sem versnaði árið 2014.

Hatursorðræða

Frá og með ágúst 2014 var eineltisátaki beint að nokkrum konum í tölvuleikjaiðnaðinum; einkum leikjahönnuðunum Zoë Quinn og Brianna Wu, og femínístanum Anita Sarkeesian. Þann 14. febrúar 2013 gaf Zoë Quinn út leikinn Depression Simulator sem hlaut mikið lof gagnrýnenda. Leikurinn var óvenjulegur á þann hátt að þátttaka snerist eingöngu um lestur og ákvarðanir um hvernig sagan ætti að fara. Gagnrýnendur hrósuðu leiknum aðallega fyrir hvernig hann tæklaði flókið málefni. Leikurinn náði hins vegar ekki að höfða eins mikið til hins hefðbundna leikjaspilarahóps. Þetta breikkaði gjána milli leikjafjölmiðla og spilara.

Í ágúst 2014 skrifaði Eron Gjoni, fyrrverandi kærasti Quinn, móðgandi bloggfærslu um Quinn þar sem hann sakaði hana ranglega um ósiðlegt samband við blaðamanninn Nathan Grayson sem vann fyrir leikjasíðuna Kotaku. Bloggfærslan staðfesti fyrir fram ákveðnar hugmyndir leikjaspilara um að leikjafjölmiðlar væru spilltir og #gamergate byrjaði að dreifast á samfélagsmiðlum til þess að berjast gegn þeirri spillingu. Gamergate höfðaði mikið til hægri manna sem litu svo á að spillingin í leikjafjölmiðlum væri tengt stefnu vinstri manna til þess að taka yfir leikjamenningu og kúga fólk með pólitískri rétthugsun. Blaðamenn og leikjahönnuðir eins og Brianna Wu og Anita Sarkeesian sem tóku upp hanskan fyrir Zoë Quinn og byrjuðu að gagnrýna kynjamismunun innan tölvuleikjaiðnaðarins urðu fyrir hatursorðræðu stuðningsmanna Gamergate. Eineltisherferðir gegn Quinn og öðrum fólu í sér hótanir um nauðganir og líflát.

Gamergaters

Talsmenn Gamergate (Gamergaters) hafa lýst því yfir að þeir hefðu enga opinberan leiðtoga eða stefnuskrá. Stuðningsmenn Gamergate nota dulnefni á netmiðlum eins og 4chan, Internet Relay Chat, Twitter og Reddit. Yfirlýsingar sem koma frá fulltrúum Gamergate hafa verið ósamræmanlegar sem hefur gert fréttaskýrendur erfitt að greina markmið og hvatir. Stuðningsmenn Gamergate sögðu að siðlaust samráð væri á milli fjölmiðla, femínista og vinstri manna.