Dílaskóf

Dílaskóf
	; Díalskóf í Great Smoky Mountains í Bandaríkjunum.
Vísindaleg flokkun
Ríki:	Svepparíki (Fungi);
Fylking:	Asksveppir (Ascomycota);
Flokkur:	Lecanoromycetes;
Ættbálkur:	Peltigerales;
Ætt:	Engjaskófarætt (Peltigeraceae);
Ættkvísl:	Engjaskófir (Peltigera);
Tegund:	Dílaskóf;
Tvínefni
	Peltigera leucophlebia; Nyl.

Dílaskóf (fræðiheiti: Peltigera leucophlebia) er flétta af engjaskófarætt, ættkvísl engjaskófa.^[1] Hún er mjög algeng um allt land upp í 1300 metra hæð yfir sjávarmáli. Dílaskóf vex einkum yfir mosa í mólendi, kjarri, fjallshlíðum eða mögru graslendi.^[2]

Útlit

Þal dílaskófar er stórt, um 10-20 cm í þvermál með ávala sepa 2-4 cm í þvermál. Liturinn er fagurgrænn í vætu en grágrænn eða grábrúnn í þurrki. Efra borð þalsins en alsett dökkbláum eða svartleitum dílum sem standa aðeins upp úr þalinu. Í dílunum eru bláþörungar en í græna hluta þalsins eru grænþörungar.^[3]

Dílaskóf hefur skýrt æðanet á neðra borði þalsins og greinist þannig frá flannaskóf.^[2]

Samlífi

Dílaskóf er hýsill fyrir smásveppinn Pyrenidium actinellum á Íslandi.^[4]

Nytjar

Dílaskóf var áður fyrr höfð í graut.^[5]

Efnasambönd

Dílaskóf framleiðir fléttuefnasamböndin gyrófórinsýru, tenuiorin, methylgyrófórat og triterpensambönd.^[2]

Heimildir

↑ Flóra Íslands. Dílaskóf Skoðað þann 12. september 2016.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 Fléttuhandbókin. Dílaskóf Sótt þann 12. september 2016.
↑ Náttúrufræðistofnun Íslands. Dílaskóf^{[óvirkur tengill]} Sótt þann 12. september 2016.
↑ Helgi Hallgrímsson & Guðríður Gyða Eyjólfsdóttir (2004). Íslenskt sveppatal I - smásveppir. Geymt 17 október 2020 í Wayback Machine Fjölrit Náttúrufræðistofnunar. Náttúrufræðistofnun Íslands. ISSN 1027-832X
↑ Hörður Kristinsson (1968). Fléttunytjar. Flóra: tímarit um íslenska grasafræði 6(1): 19-25

Þessi grasafræðigrein er stubbur. Þú getur hjálpað til með því að bæta við greinina.

[FlóraÍslands-1] Flóra Íslands. Dílaskóf Skoðað þann 12. september 2016.

[Fléttuhandbókin-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 Fléttuhandbókin. Dílaskóf Sótt þann 12. september 2016.

[3] Náttúrufræðistofnun Íslands. Dílaskóf^{[óvirkur tengill]} Sótt þann 12. september 2016.

[HH&GGE2004-4] Helgi Hallgrímsson & Guðríður Gyða Eyjólfsdóttir (2004). Íslenskt sveppatal I - smásveppir. Geymt 17 október 2020 í Wayback Machine Fjölrit Náttúrufræðistofnunar. Náttúrufræðistofnun Íslands. ISSN 1027-832X

[5] Hörður Kristinsson (1968). Fléttunytjar. Flóra: tímarit um íslenska grasafræði 6(1): 19-25

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]